بابازاده، ر.، زنجانی ح.، و سیفالهی، س. (1398). تحلیل جامعهشناختی گفتمان فولکلور آذربایجان براساس داستان قاچاق نبی و ضربالمثلهای رایج از منظر گفتمانشناسی انتقادی. بهارستان سخن، 46، 97- 116.
پورابراهیم، ش.، و نعمتی، ف. (1399). کاوشی در ابعاد شناختی، فرهنگی و بافتی ضربالمثلهای نمادین گویش دلواری با استفاده از انگارة آمیختگی مفهومی بسطیافتة آندرسون (2013). پژوهشهای زبانشناسی، 23، 97-122.
تقیزاده داوری، م.، و بابایی، ا. (1395). تفسیر نمادهای دینی در مناسک شیعی (مطالعۀ موردی: نخلگردانی در ابیانه). شیعهشناسی، 53، 35-66.
خسروی شکیب، م. (1403). بررسی و تحلیل «ماهیت جنسیتی» در ضربالمثلهای فارسی با تأکید بر رویکرد فمنیسم اگزیستانسیالیست. تحقیقات فرهنگی ایران، 67، ب (وزارت علوم/22ISC ، صص 83 ـ 104).
سرافراز، ی. (1399). یادداشتی مختصر در باب خاستگاهها، تطور و معنای توصیف فربه. سایت انسانشناسی و فرهنگ.
شاهمحمدی، ر.، و پاسالاری بهجانی، ف. (1394). مناسک دینی از دیدگاه کلیفورد گیرتز (تأکید بر کارکرد آنها). پژوهشنامۀ ادیان، 18، 49-71.
فرازندهپور، ف.، و ایراننژاد، ز. (1397). بازنمایی کارکرد عناصر اقلیمی و معیشتی در ساخت طرحوارهای ضربالمثلهای طالقان با رویکرد زبانشناسی اجتماعی- شناختی. پازند، 14، 83-96.
فضائلی، س.م.، و شریفی، ش. (1392). بررسی طرحوارههای قدرتی در برخی ضربالمثلهای زبان فارسی. زبانشناسی و گویشهای خراسان، 1، 131-144.
قجقینژاد، ش.، باصری، ع.، سید، م.، و رشیدوش، و. (1399). بررسی انسانشناسی نمادین مناسک و آیینهای شمنی در بین اقوام ترکمن براساس دیدگاه کلیفورد گیرتز. مطالعات باستانشناسی پارسه، 11، 219-235.
گیویان، ع. (1386). کلیفورد گیرتز و دیدگاه تفسیری او در باب دین و فرهنگ. مطالعات فرهنگی و ارتباطات، 10، 1ـ27.