An Analysis of Shirazi Dialect and Folk Culture in the Poetry of Bijan Samandar
Document Type : پژوهشی اصیل
Authors
1
Associate Professor of Persian Language and Literature, Islamic Azad University of Yasouj, Yasouj, Iran.
2
PhD Candidate of Persian Language and Literature, Islamic Azad University of Yasouj, Yasouj, Iran.
Abstract
Bijan Samandar (b. 1941 - d. 2018) was a Shirazi poet and lyricist known for his dedication to local themes and vernacular language. This study examines Samandar's local poetry, analyzing the Shirazi dialect and elements of folk culture embedded within his verses. Samandar played an essential role in reviving and enriching Shirazi poetry, artfully integrating colloquial expressions that draw upon words, idioms, and proverbs once commonly spoken by the people of Shiraz. Today, these linguistic elements have faded from the standard dialect, and even among current Shirazi residents, some of these terms have been forgotten. The research, conducted through descriptive-analytical methods, reveals that knowledge of Shirazi vocabulary provides significant insights into the folk culture and subcultures of southern Iran, preserving linguistic heritage. Additionally, examining these terms reveals which word groups were prevalent in Samandar’s time. Furthermore, each term is compared with the Lori dialect, demonstrating the closeness of the Shirazi dialect to Lori.
Keywords
Subjects
امداد، ح. (1340). شیراز در گذشته و حال. شیراز: اتحادیۀ مطبوعاتی فارس.
باطنی، م.ر. (1384). توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی. تهران: امیرکبیر.
بهروزی، ع.ن. (1348). واژه‌ها و مثل‌های شیرازی و کازرونی. شیراز: اداره کل فرهنگ و هنر فارس.
تبریزی، م.ح.خ. (1342). برهان قاطع. 5 مجلد، تهران: امیرکبیر.
تمیم‌داری، ا. (1399). فرهنگ عامه. تهران: مه‌کامه.
تولّلی، ف.(1350). ادبیات و زبان‌ها. نشریۀ وحید، شمارۀ 98، صفحات:1560 تا 1568.
ثابت، ع. (1391). خوشا تفرج شیراز، جستارهایی در فرهنگ مردم. شیراز: ادیب مصطفوی، بنیاد فارس‌شناسی.
خدیش، ح. (1385). فرهنگ مردم شیراز. شیراز: نوید.
دهخدا، ع.ا. (1377). لغت‌نامه. تهران: سیروس.
رحیمیان، ج. (1391). توصیف گویش شیرازی. شیراز: دانشگاه شیراز.
سامی، ع. (1337). شیراز شهر جاویدان. شیراز: نوید
سپاسدار، م. (1393). شیرازی (نگاهی به لهجۀ مردم شیراز). شیراز: آوند اندیشه.
سمندر، ب. (1356). شعر شیراز. شیراز: کتابفروشی معرفت.
ــــــــــــــــ (1388). شیراز از گل بهترو. شیراز: نوید.
صادقی، ع.ا. (1349). زبان فارسی و گونه های مختلف آن. شمارۀ دوم. صفحات 66-61.
صفوی، ک. (1367). نگاهی به پیشینه زبان فارسی. تهران: مرکز.
فرصت حسینی شیرازی، م.ن. (1353). آثارعجم. بمبئی: نادری.
کلباسی، ا. (1370). فارسی اصفهانی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
کمالی سروستانی، ک. (1384). دانشنامۀ آثار تاریخی فارس. تهران: سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور.
مرادی، م. (1390). بررسی گونه‌های اصلی وزن و تحول آن در شعر گویش شیرازی. ادبیات و زبان های محلّی ایران-زمین، سال اوّل، شمارۀ یک.
مقیمی، ا، نظری، ج، خالق‌زاده، م.ه، مقیمی، ج. (1394). فرهنگ واژه‌های لُری بویراحمدی. سی‌سخت: فرهنگ مانا.
ندیم، م. (1388). برخی کارکردهای اجتماعی ضرب‌المثل‌های شیرازی. شیراز: ملک سلیمان.
ــــــــــــ (1394). خیابان کریم خان زند شیراز. شیراز: بنیاد فارس‌شناسی.
نیازکار، ف. (1397). کوچِ شاعرِ شعرِ شهر(یادمان بیژن سمندر). شیراز: دانشنامۀ فارس.
باطنی، م.ر. (1384). توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی. تهران: امیرکبیر.
بهروزی، ع.ن. (1348). واژه‌ها و مثل‌های شیرازی و کازرونی. شیراز: اداره کل فرهنگ و هنر فارس.
تبریزی، م.ح.خ. (1342). برهان قاطع. 5 مجلد، تهران: امیرکبیر.
تمیم‌داری، ا. (1399). فرهنگ عامه. تهران: مه‌کامه.
تولّلی، ف.(1350). ادبیات و زبان‌ها. نشریۀ وحید، شمارۀ 98، صفحات:1560 تا 1568.
ثابت، ع. (1391). خوشا تفرج شیراز، جستارهایی در فرهنگ مردم. شیراز: ادیب مصطفوی، بنیاد فارس‌شناسی.
خدیش، ح. (1385). فرهنگ مردم شیراز. شیراز: نوید.
دهخدا، ع.ا. (1377). لغت‌نامه. تهران: سیروس.
رحیمیان، ج. (1391). توصیف گویش شیرازی. شیراز: دانشگاه شیراز.
سامی، ع. (1337). شیراز شهر جاویدان. شیراز: نوید
سپاسدار، م. (1393). شیرازی (نگاهی به لهجۀ مردم شیراز). شیراز: آوند اندیشه.
سمندر، ب. (1356). شعر شیراز. شیراز: کتابفروشی معرفت.
ــــــــــــــــ (1388). شیراز از گل بهترو. شیراز: نوید.
صادقی، ع.ا. (1349). زبان فارسی و گونه های مختلف آن. شمارۀ دوم. صفحات 66-61.
صفوی، ک. (1367). نگاهی به پیشینه زبان فارسی. تهران: مرکز.
فرصت حسینی شیرازی، م.ن. (1353). آثارعجم. بمبئی: نادری.
کلباسی، ا. (1370). فارسی اصفهانی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
کمالی سروستانی، ک. (1384). دانشنامۀ آثار تاریخی فارس. تهران: سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور.
مرادی، م. (1390). بررسی گونه‌های اصلی وزن و تحول آن در شعر گویش شیرازی. ادبیات و زبان های محلّی ایران-زمین، سال اوّل، شمارۀ یک.
مقیمی، ا، نظری، ج، خالق‌زاده، م.ه، مقیمی، ج. (1394). فرهنگ واژه‌های لُری بویراحمدی. سی‌سخت: فرهنگ مانا.
ندیم، م. (1388). برخی کارکردهای اجتماعی ضرب‌المثل‌های شیرازی. شیراز: ملک سلیمان.
ــــــــــــ (1394). خیابان کریم خان زند شیراز. شیراز: بنیاد فارس‌شناسی.
نیازکار، ف. (1397). کوچِ شاعرِ شعرِ شهر(یادمان بیژن سمندر). شیراز: دانشنامۀ فارس.
