A Comparative Study of Iranian Mir-e Nowruzi Performance and Saturnalia Festival: Bakhtin's Carnival Framework
Document Type : پژوهشی اصیل
Authors
1
MA in Director of Theatre, Faculty of Performative Arts and Music, Tehran University, Tehran, Iran.
2
Associate Professor, Department of Fine Arts, Faculty of Performative Arts and Music, Tehran University, Tehran, Iran.
Abstract
Mir-e Nowruzi is one of the ancient carnival performances of Iran, which has either disappeared, or rarely occurs today. Unfortunately, not enough literature has been written in order to preserve the importance of this ancient drama as it deserves. In Iranian historiography, there are few and limited documents that reliably report how Mir-e Nowruzi performance was held. On the other hand, after studying the sources and researches in line with the topic of the research, the authors found out that none of the previous researches have been done on the subject of “performative” aspects of Mir-e Nowruzi festival. Despite all the valuable efforts of writers and researchers of Iranian dramas, including Bahram Baizaei, Sadegh Ashourpour, Farideh Shirzhian, Dawood Fathali Beigi and others, unfortunately, this type of drama has not been sufficiently addressed in Iran, and with the passage of time, the danger of Iranian shows being forgotten and faded is felt more than ever. This will lead to the separation of the contemporary Iranians with their rich and authentic culture. Therefore, research in this field seems to be vital for researchers in the field of culture and art of Iran. Throughout the history of Iran, many poets, including Hafez, have written verses about Mir-e Nowruzi's play, but none of these poems and references have dealt with describing the event and its details, and it seems that these references are only symbolic exploitations of the poets.
Keywords
Subjects
ایوبیان، ع. (1341). میر‌نوروزی (میرمیرین). نشریۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، 4، 99-112.
بهار، م. (1352). پژوهشی در اساطیر ایران. تهران: نشر آگه.
براکت، ا. (1977). تاریخ تئاتر جهان، ترجمۀ هوشنگ آزادی‌ور، جلد سوم، چاپ ششم (1396). تهران: انتشارات مروارید.
بیضایی، ب. (1383). نمایش در ایران (چاپ نهم). تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان.
ذوالفقاری، ح. (1385). «میر نوروزی». نشریه نجوای فرهنگ 2/1: 13-20.
رضی، ه. (1384). گاهشماری و جشن‌های ایران باستان. تهران: انتشارات بهجت.
روز-اونز، ج. (1989). تئاتر تجربی: از استانیسلاوسکی تا پیتر بروک، ترجمۀ م. اسلامیه، چاپ ششم (1390). تهران: انتشارات سروش.
سینا، خ.، مرادی، م. (1399). واکاوی مؤلفه‌های هویتی در نمایش میر‌نوروزی از منظر نظریه‌ی میخاییل باختین. پژوهشنامه ادبیات کردی، 1 (9)، 25-39.
شفیعی، ا.، اعتماد سعید، م. (1394). بررسی نمودهای آراء و نظریات باختین در تئاتر استانیه‌فسکی. هنرهای زیباـ هنرهای نمایشی و موسیقی، 2 (20)، 61ـ72.
عاشورپور، ص. (1376). میر‌نوروزی (میرمیرین). سینما تئاتر، 25، 64-69.
عرب‌زاده، ج.، موسوی اقدم، ک.، و افتخاری یکتا، ش. (1394). تحلیل نقاشی‌های پیرت بروگل بر اساس اندیشه میخاییل باختین. کیمیای هنر، 4 (14)، 31ـ52.
عطاریانی، م.، نجف‌زاده، م. (1397). «واکاوی مفهوم کارناوالیسم در آرای باختین و بررسی امکان مقاومت در زبان عامیانه». فصلنامۀ رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی 1/10: 135-156.
فریزر، ج. (1994). شاخه‌ی زرین (پژوهشی در جادو و دین). ترجمه ک. فیروزمند، چاپ شانزدهم (1401). تهران: نشر آگاه.
قزوینی، م. (1323). میر‌نوروزی. مجلۀ یادگار، 1 (3)، 13 ـ 16.
کاستانیو، پ. (2001). راهبردهای نمایشنامه‌نویسی جدید: رویکردی زبان‌بنیاد به نمایشنامه‌نویسی، ترجمۀ م. نصراله‌زاده، چاپ دوم (1387). تهران: انتشارات سمت.
مسعودی، ش. (1389). تبیین جامعه‌شناختی عناصر کارناوالیته در نمایش‌های عصر ناصری. جامعه‌شناسی هنر و ادبیات، 1 (2)، 167-196.
نولز، ر. (1998). شکسپیر و کارناوال: پس از باختین، ترجمه ر. پورآذر، چاپ دوم (1393). تهران: نشر هرمس.
همامی، س. (1396). ویژگی‌های کارناوالی در دو نمایشنامه رویای شب نیمه تابستان و داستان زمستان شکسپیر براساس نظریه باختین. پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد ادبیات نمایشی. تهران: دانشگاه تهران.
- Bakhtin, M. M. (1981). The Dialogic Imagination: Four Essays. Ed. Michael Holquist. Trans. Caryl Emerson and Michael Holquist. Austin:University of Texas Press.
- Bradley, Caroline (2023). "The Saturnalia: An Analysis of Religious Ritual and Family Relationships". A Thesis Submitted to the Faculty of Baylor University, In Partial Fulfillment of the Requirements for the Honors Program.
- Toth, Orsolya (2014). "The Roman Saturnalia and the Survival of its Traditions among Christians". HISTORICAL STUDIES XXII. Published by the Institute of History, University of Debrece, 10_20.
بهار، م. (1352). پژوهشی در اساطیر ایران. تهران: نشر آگه.
براکت، ا. (1977). تاریخ تئاتر جهان، ترجمۀ هوشنگ آزادی‌ور، جلد سوم، چاپ ششم (1396). تهران: انتشارات مروارید.
بیضایی، ب. (1383). نمایش در ایران (چاپ نهم). تهران: انتشارات روشنگران و مطالعات زنان.
ذوالفقاری، ح. (1385). «میر نوروزی». نشریه نجوای فرهنگ 2/1: 13-20.
رضی، ه. (1384). گاهشماری و جشن‌های ایران باستان. تهران: انتشارات بهجت.
روز-اونز، ج. (1989). تئاتر تجربی: از استانیسلاوسکی تا پیتر بروک، ترجمۀ م. اسلامیه، چاپ ششم (1390). تهران: انتشارات سروش.
سینا، خ.، مرادی، م. (1399). واکاوی مؤلفه‌های هویتی در نمایش میر‌نوروزی از منظر نظریه‌ی میخاییل باختین. پژوهشنامه ادبیات کردی، 1 (9)، 25-39.
شفیعی، ا.، اعتماد سعید، م. (1394). بررسی نمودهای آراء و نظریات باختین در تئاتر استانیه‌فسکی. هنرهای زیباـ هنرهای نمایشی و موسیقی، 2 (20)، 61ـ72.
عاشورپور، ص. (1376). میر‌نوروزی (میرمیرین). سینما تئاتر، 25، 64-69.
عرب‌زاده، ج.، موسوی اقدم، ک.، و افتخاری یکتا، ش. (1394). تحلیل نقاشی‌های پیرت بروگل بر اساس اندیشه میخاییل باختین. کیمیای هنر، 4 (14)، 31ـ52.
عطاریانی، م.، نجف‌زاده، م. (1397). «واکاوی مفهوم کارناوالیسم در آرای باختین و بررسی امکان مقاومت در زبان عامیانه». فصلنامۀ رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی 1/10: 135-156.
فریزر، ج. (1994). شاخه‌ی زرین (پژوهشی در جادو و دین). ترجمه ک. فیروزمند، چاپ شانزدهم (1401). تهران: نشر آگاه.
قزوینی، م. (1323). میر‌نوروزی. مجلۀ یادگار، 1 (3)، 13 ـ 16.
کاستانیو، پ. (2001). راهبردهای نمایشنامه‌نویسی جدید: رویکردی زبان‌بنیاد به نمایشنامه‌نویسی، ترجمۀ م. نصراله‌زاده، چاپ دوم (1387). تهران: انتشارات سمت.
مسعودی، ش. (1389). تبیین جامعه‌شناختی عناصر کارناوالیته در نمایش‌های عصر ناصری. جامعه‌شناسی هنر و ادبیات، 1 (2)، 167-196.
نولز، ر. (1998). شکسپیر و کارناوال: پس از باختین، ترجمه ر. پورآذر، چاپ دوم (1393). تهران: نشر هرمس.
همامی، س. (1396). ویژگی‌های کارناوالی در دو نمایشنامه رویای شب نیمه تابستان و داستان زمستان شکسپیر براساس نظریه باختین. پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد ادبیات نمایشی. تهران: دانشگاه تهران.
- Bakhtin, M. M. (1981). The Dialogic Imagination: Four Essays. Ed. Michael Holquist. Trans. Caryl Emerson and Michael Holquist. Austin:University of Texas Press.
- Bradley, Caroline (2023). "The Saturnalia: An Analysis of Religious Ritual and Family Relationships". A Thesis Submitted to the Faculty of Baylor University, In Partial Fulfillment of the Requirements for the Honors Program.
- Toth, Orsolya (2014). "The Roman Saturnalia and the Survival of its Traditions among Christians". HISTORICAL STUDIES XXII. Published by the Institute of History, University of Debrece, 10_20.
