From Propp to Post-Propp: A Semiotic Approach to the Folktales
Document Type : پژوهشی اصیل
Author
Associate Professor of English Language and Literature, Faculty of Literature and Languages, Arak University, Arak, Iran.
Abstract
This article explores the semiotic approach, as a post-structuralist method, for analyzing folktales, with a specific focus on the story of "Haji Luva'as." In contrast to the structuralist approach, which primarily examines fixed and variable elements, as well as the thirty-one functions and seven spheres of action, the semiotic approach, particularly rooted in Greimas-2, delves deeper by considering the underlying meanings and concepts. This approach illustrates how the semiotic square becomes evident in the narrative syntax on the surface level. Subsequently, these deep and surface structures are realized in discourse syntax, contributing to the development of discursive meaning. Greimas-2 aims to construct discursive meaning through semiotic analysis while acknowledging the limitations of structuralist semiotics, viewing them as "meaning deficiencies." This article seeks to provide an analytical and explanatory response to the question of what unique characteristics the semiotic approach brings to the examination of folktales and how it differs from a purely descriptive and structuralist approach.
Keywords
Subjects
پراپ، ولادیمیر (1368). ریخت‌شناسی قصه‌های پریان. ترجمه فریدون بدره‌ای. تهران: نشر توس.
خدیش، پگاه (1387). ریخت‌شناسی افسانه‌های جادویی. تهران: علمی و فرهنگی.
خدیش، پگاه و داوودی مقدم، فریده (1399). الگوهای روایی افسانه‌ها و اسطوره‌های ایرانی. تهران: سمت
شعیری، حمیدرضا (۱۳۹۱). نشانه- معناشناسی دیداری: نظریه‌ها و کاربردها. تهران: سخن
شعیری، حمیدرضا (۱۳۹۶). تحلیل نظام نشانه-معناشناختی دروغ: لغزندگی نظام آیکونیک زبان در قصه‌های عامه. فرهنگ و ادبیات عامه، س. ۵، ش. ۱۲، صص. ۸۵-۱۱۰
شعیری، حمیدرضا و توحیدلو، یگانه (۱۳۹۶). مطالعۀ پروتزسازی گفتمانی: چرا دروغ روایی پروتز است؟ پژوهش ادبیات معاصر جهان، ۲۲ (۱)، صص. ۲۶۹-۲۸۶.
شعیری، حمیدرضا (1395). نشانه ـ معناشناسی ادبیات: نظریه و روش تحلیل گفتمان ادبی. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
شعیری، حمیدرضا و کنعانی، ابراهیم ( 1394). نشانه ـ معناشناسی هستی‌محور: از برهم‌کنشی تا استعلا بر اساس گفتمان رومیان و چینیان مولانا. جستارهای زبانی، د. 6، ش. 2 (23)، صص. 173-195.
کنعانی، ابراهیم (1401). از نظام نشانه‌ای تا نظام ابژه‌ای در شازده اجتجاب گلشیری. نقد و نظریة ادبی، س. 7، 2 (14)، صص. 41-64.
کنعانی، ابراهیم (۱۳۹۷). نشانه-معناشناسی نور در شعر سهراب سپهری. زبان‌شناسی و گویش‌های خراسان. س. 10، ش. 18، صص. 1-20
گرماس، ژولین آلژیرداس (1389). نُقصان معنا. ترجمة حمیدرضا شعیری. تهران: نشر علم.
لُریمر، د. ل. (۱۳۹۵). فرهنگ لریمر. ترجمۀ فریدون وهمن. با مقدمه و کوشش محمدعلی گلاب‌زاده. کرمان: مرکز کرمان‌شناسی
مارزولف، الریش. (1371). طبقه‌بندی قصه‌های ایرانی. ترجمۀ کیکاووس جهانداری. تهران: سروش
معین، مرتضی بابک (1394). معنا به مثابة تجربة زیسته: گذر از نشانهشناسی کلاسیک به نشانهشناسی با دورنمای پدیدارشناختی. با مقدمة اریک لاندوفسکی. تهران: سخن.
معین، مرتضی بابک (1396). ابعاد گمشدة معنا در نشانهشناسی روایی کلاسیک؛ نظام معنایی تطبیق یا رقص در تعامل. تهران: علمی و فرهنگی.
نادری، افشین و موحدی، سعید (۱۳۸۰). کتاب شوقات: متل‌ها و قصه‌های مردم استان مرکزی. اراک: ادارۀ کل میراث فرهنگی.
Greimas, A. J., and Courtes, Joseph (1976). Semiotics and Language: An Analytical Dictionary. Trans. Larry Crist et al. Bloomington: Indiana University Press.
خدیش، پگاه (1387). ریخت‌شناسی افسانه‌های جادویی. تهران: علمی و فرهنگی.
خدیش، پگاه و داوودی مقدم، فریده (1399). الگوهای روایی افسانه‌ها و اسطوره‌های ایرانی. تهران: سمت
شعیری، حمیدرضا (۱۳۹۱). نشانه- معناشناسی دیداری: نظریه‌ها و کاربردها. تهران: سخن
شعیری، حمیدرضا (۱۳۹۶). تحلیل نظام نشانه-معناشناختی دروغ: لغزندگی نظام آیکونیک زبان در قصه‌های عامه. فرهنگ و ادبیات عامه، س. ۵، ش. ۱۲، صص. ۸۵-۱۱۰
شعیری، حمیدرضا و توحیدلو، یگانه (۱۳۹۶). مطالعۀ پروتزسازی گفتمانی: چرا دروغ روایی پروتز است؟ پژوهش ادبیات معاصر جهان، ۲۲ (۱)، صص. ۲۶۹-۲۸۶.
شعیری، حمیدرضا (1395). نشانه ـ معناشناسی ادبیات: نظریه و روش تحلیل گفتمان ادبی. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
شعیری، حمیدرضا و کنعانی، ابراهیم ( 1394). نشانه ـ معناشناسی هستی‌محور: از برهم‌کنشی تا استعلا بر اساس گفتمان رومیان و چینیان مولانا. جستارهای زبانی، د. 6، ش. 2 (23)، صص. 173-195.
کنعانی، ابراهیم (1401). از نظام نشانه‌ای تا نظام ابژه‌ای در شازده اجتجاب گلشیری. نقد و نظریة ادبی، س. 7، 2 (14)، صص. 41-64.
کنعانی، ابراهیم (۱۳۹۷). نشانه-معناشناسی نور در شعر سهراب سپهری. زبان‌شناسی و گویش‌های خراسان. س. 10، ش. 18، صص. 1-20
گرماس، ژولین آلژیرداس (1389). نُقصان معنا. ترجمة حمیدرضا شعیری. تهران: نشر علم.
لُریمر، د. ل. (۱۳۹۵). فرهنگ لریمر. ترجمۀ فریدون وهمن. با مقدمه و کوشش محمدعلی گلاب‌زاده. کرمان: مرکز کرمان‌شناسی
مارزولف، الریش. (1371). طبقه‌بندی قصه‌های ایرانی. ترجمۀ کیکاووس جهانداری. تهران: سروش
معین، مرتضی بابک (1394). معنا به مثابة تجربة زیسته: گذر از نشانهشناسی کلاسیک به نشانهشناسی با دورنمای پدیدارشناختی. با مقدمة اریک لاندوفسکی. تهران: سخن.
معین، مرتضی بابک (1396). ابعاد گمشدة معنا در نشانهشناسی روایی کلاسیک؛ نظام معنایی تطبیق یا رقص در تعامل. تهران: علمی و فرهنگی.
نادری، افشین و موحدی، سعید (۱۳۸۰). کتاب شوقات: متل‌ها و قصه‌های مردم استان مرکزی. اراک: ادارۀ کل میراث فرهنگی.
Greimas, A. J., and Courtes, Joseph (1976). Semiotics and Language: An Analytical Dictionary. Trans. Larry Crist et al. Bloomington: Indiana University Press.
