Motifs in Sabzevari Lullabies
Document Type : پژوهشی اصیل
Authors
1
Assistant Professor of Persian Language and Literature, Bojnord University, Bojnord, Iran.
2
MA Candidate of Children and Adolescent Literature, Shahid Beheshti University, Bojnord, Iran.
Abstract
Lullabies are one of the most important and valuable branches of popular culture in any ethnic group. The theme of lullabies is the reflection of thoughts, beliefs, spiritual reflections, social and political concerns, emotions, prayers and individual and social aspirations that can affect the geographical, cultural, social, and political conditions of a society. Because lullabies are not specific to a particular culture or country, they can have a lot in common, which may be in terms of rhythm, theme, concepts, as well as religious topos, natural, social, geographical, and political motifs and themes. In this descriptive-analytical study, 40 written Sabzevari lullabies have been collected by the library method to be examined. While identifying the method of the motif formation in them, the most commonly used motifs are presented in order to introduce the native lullabies of Sabzevar and to understand the reflection of religious ideas, social conditions and personal concerns of mothers of that time. After examining the various motifs in these lullabies, we were able to divide them into four categories: religious motifs, nature, places and relatives. Among the motifs used, the motif "flower" (the name of different types of flowers) with 26 items and the motif "Baba" with 16 items had the highest frequency. The results of this study show that the speakers of these lullabies have used a variety of motifs to enrich the theme of their lullabies because their poets have based the existing images and themes on various motifs, most of which form a network of images, their intellectual and emotional themes. Without analyzing them, recognizing the main peculiarities of the concepts in these lullabies could not be understood.
Keywords
Subjects
استاجی، اعظم. (1385). «هماهنگی واکه‌ای در گویش سبزواری». گویش‌شناسی، شمارۀ 1-2. صص 31-40.
بروغنی، ابوالفضل. (1381). بررسی زبان‌شناسانۀ گویش سبزوار. سبزوار: ابن یمین.
بیهقی، محمود. (1379). سبزوار شهر دانشوران بیدار. مشهد: دانشگاه فردوسی.
---------. (1383). دایره‌المعارف بزرگ سبزوار. سبزوار: آژند.
ترابی، ستاره. (1396). «شگردهای هیچانه‌های کودکانه در ادبیات عامه ایران». فرهنگ و ادبیات عامه. شمارۀ 17. صص 163– 194.
تقوی، محمّد و الهام دهقان. (1388). «موتیف چیست و چگونه شکل می‌گیرد؟». نقد ادبی. شمارۀ 8. صص 31-7.
تودوروف، تزوتان. (1392). نظریّه ادبیّات: متن‌هایی از فرمالیست‌های روس. ترجمۀ عاطفه طاهایی. تهران: دات.
جلالی پندری، یدالله و صدیقه پاک ضمیر. (1390). «ساختار روایت در لالایی‌های ایرانی». مطالعات ادبیات کودک. شمارۀ 2. صص 1-31.
جمالی سوسفی، ابراهیم. (1386). لالایی در فرهنگ مردم ایران. تهران: سروش.
حسن‌لی، کاووس. (1382). «لالایی‌های مخملین نگاهی به خاستگاه و مضامین لالایی‌های ایرانی». زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. شمارۀ 1. صص 61–80.
حسینی صابر، مهلا سادات، مریم جلالی و زهرا سیّد یزدی. (1398) «بازتاب اوضاع اجتماعی در لالایی‌های عصر حاضر». مطالعات ادبیات کودک. شمارۀ 2. صص 1-20.
رنگچی، غلامحسین. (1372). گل و گیاه در ادبیات منظوم فارسی تا ابتدای دوره مغول. تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
سعادت، اسماعیل. (1398). دانشنامۀ زبان و ادب فارسی. ج 6. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی و سخن.
عرفان‌منش، جلیل. (1367). جغرافیای تاریخی هجرت امام رضا (ع) از مدینه تا مرو. مشهد: آستان قدس.
عمرانی، سیّد ابراهیم. (1381). لالایی‌های ایرانی. تهران: پیوند نو.
کاشمری، نادیا. (1393). ترانه‌های کودکانۀ سبزوار. سبزوار: ابن یمین.
کوپر، جی سی. (1978). فرهنگ مصوّر نمادهای سنّتی. ترجمۀ ملیحه کرباسیان (1386). تهران: فرشاد.
مارزلف، ادلریش. (1376). طبقه‌بندی قصّه‌های ایرانی. ترجمۀ کیکاووس جهانداری. تهران: سروش.
محتشم، حسن. (1373). فرهنگنامۀ بومی سبزوار. سبزوار: دانشگاه آزاد.
---------. (1375). فرهنگنامۀ ضرب‌المثل‌های سبزواری. سبزوار: دانشگاه آزاد.
محمّدی، محمّد هادی و زهره قایینی. (1390). تاریخ ادبیات کودکان ایران. تهران: چیستا.
معین، محمّد. (1387). فرهنگ فارسی. تهران: فرهنگ نما.
Mc. Quillan, Martin. (2005). The Narrative Reader. London: Routledge.
بروغنی، ابوالفضل. (1381). بررسی زبان‌شناسانۀ گویش سبزوار. سبزوار: ابن یمین.
بیهقی، محمود. (1379). سبزوار شهر دانشوران بیدار. مشهد: دانشگاه فردوسی.
---------. (1383). دایره‌المعارف بزرگ سبزوار. سبزوار: آژند.
ترابی، ستاره. (1396). «شگردهای هیچانه‌های کودکانه در ادبیات عامه ایران». فرهنگ و ادبیات عامه. شمارۀ 17. صص 163– 194.
تقوی، محمّد و الهام دهقان. (1388). «موتیف چیست و چگونه شکل می‌گیرد؟». نقد ادبی. شمارۀ 8. صص 31-7.
تودوروف، تزوتان. (1392). نظریّه ادبیّات: متن‌هایی از فرمالیست‌های روس. ترجمۀ عاطفه طاهایی. تهران: دات.
جلالی پندری، یدالله و صدیقه پاک ضمیر. (1390). «ساختار روایت در لالایی‌های ایرانی». مطالعات ادبیات کودک. شمارۀ 2. صص 1-31.
جمالی سوسفی، ابراهیم. (1386). لالایی در فرهنگ مردم ایران. تهران: سروش.
حسن‌لی، کاووس. (1382). «لالایی‌های مخملین نگاهی به خاستگاه و مضامین لالایی‌های ایرانی». زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان. شمارۀ 1. صص 61–80.
حسینی صابر، مهلا سادات، مریم جلالی و زهرا سیّد یزدی. (1398) «بازتاب اوضاع اجتماعی در لالایی‌های عصر حاضر». مطالعات ادبیات کودک. شمارۀ 2. صص 1-20.
رنگچی، غلامحسین. (1372). گل و گیاه در ادبیات منظوم فارسی تا ابتدای دوره مغول. تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
سعادت، اسماعیل. (1398). دانشنامۀ زبان و ادب فارسی. ج 6. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی و سخن.
عرفان‌منش، جلیل. (1367). جغرافیای تاریخی هجرت امام رضا (ع) از مدینه تا مرو. مشهد: آستان قدس.
عمرانی، سیّد ابراهیم. (1381). لالایی‌های ایرانی. تهران: پیوند نو.
کاشمری، نادیا. (1393). ترانه‌های کودکانۀ سبزوار. سبزوار: ابن یمین.
کوپر، جی سی. (1978). فرهنگ مصوّر نمادهای سنّتی. ترجمۀ ملیحه کرباسیان (1386). تهران: فرشاد.
مارزلف، ادلریش. (1376). طبقه‌بندی قصّه‌های ایرانی. ترجمۀ کیکاووس جهانداری. تهران: سروش.
محتشم، حسن. (1373). فرهنگنامۀ بومی سبزوار. سبزوار: دانشگاه آزاد.
---------. (1375). فرهنگنامۀ ضرب‌المثل‌های سبزواری. سبزوار: دانشگاه آزاد.
محمّدی، محمّد هادی و زهره قایینی. (1390). تاریخ ادبیات کودکان ایران. تهران: چیستا.
معین، محمّد. (1387). فرهنگ فارسی. تهران: فرهنگ نما.
Mc. Quillan, Martin. (2005). The Narrative Reader. London: Routledge.
