Fidelity and its interaction with power in Abu Moslem's Letter to Tarsawi with the New Historical Approach
Document Type : پژوهشی اصیل
Authors
1
University of Tehran
2
tehran
Abstract
Based on the historical personality of Abu Muslim Khorasani, the epics of Abu Muslim Nameh is a narrative prose which has been famous throughout the history of the storytellers. For this reason, many folk tales and beliefs have been emerged. One of these beliefs is Fatalism. The new historicism emphasizes the influence of the text (narrative) on the ontext of society and considers the context as the most important element of each text as power relations, an attempt to power transfer and its realization. Being necessarily linked to a speech or an ideology, the literary text can also be a means of power transfer. By adopting a descriptive –analytical approach, the current research seeks to investigate fatalism discourse and its semiotic universe by referring to cultural and social facts based on Abu Muslim Nameh. The results showed that to believe in fate and destiny and its signs have been under the influence of dominant discursive field. In this fictional field, the narrator attributes all the events, affairs and social facts to fate and destiny. Finally, Abu Muslim Nameh takes the path towards hegemonic discourse and power stability.
Keywords
Subjects
ابن اثیر، عزالدین ابوالحسن علی شیبانی. (1385). الکامل فیالتاریخ. ترجمۀ محمدحسین روحانی. ج هفتم. تهران: اساطیر.
ابن فندق، علی. (1410ق). لبابالانساب و الالقاب والاعقاب. به کوشش سید مهدی رجایی و سید محمود مرعشی. قم: مطبعه بهمن.
اسمارت، بری. (1385). میشل فوکو. ترجمه حسن چاوشیان و لیلا جوافشانی. تهران: اختران.
اسماعیلی، حسین. (1384). «ابومسلم‌نامه». دانشنامۀ زبان و ادب فارسی ج 1 . به سرپرستس اسماعیل سعادت. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، صص 176-179.
اقبال آشتیانی، عباس. (1388). تاریخ ایران بعد از اسلام (از صدر اسلام تا انقراض قاجاریه). تهران: پر.
باسورث، کلیفورد. ادموند. (1380). تاریخ ایران کمبریج: از آمدن سلجوقیان تا فروپاشی دولت ایلخانان. گردآورنده بویل. جی. آ. ترجمۀ حسن انوشه. چ چهارم. ج پنجم. تهران: امیر کبیر.
------------ (1381). تاریخ غزنویان. ترجمۀ حسن انوشه. ج اول و دوم. چ سوم. تهران: امیرکبیر.
برتنس، یوهانس ویلم. (1391). مبانی نظریه ادبی. ترجمه محمدرضا ابوالقاسمی. تهران: ماهی.
بغدادی، بهاءالدین محمد بن مؤید. (1315). التوسل الی تراسل. تصحیح احمد بهمنیار. تهران: شرکت سهامی چاپ.
بهرامپور، شعبانعلی. (1378). درآمدی بر تحلیل گفتمان مجموعه مقالات گفتمان و تحلیل گفتمانی. به اهتمام محمدرضا تاجیک. تهران: انتشارات فرهنگ گفتمان.
جعفرپور، میلاد؛ محمدکاظم کهدویی و مصطفی نجاریان،. (1395). «طرح یک فرضیه در تاریخ زندگانی ابوطاهر طرسوسی». مجله فرهنگ و ادبیات عامه. شماره 8، ص 169- 194.
حقیقت، عبدالرفیع. (1372). تاریخ علوم وفلسفۀ ایرانی. تهران: کومش.
ذوالفقاری، حسن. (1394). زبان و ادبیّات عامۀ ایران. تهران: سمت.
رضوانیان، قدسیه و طیبه غزنوی (1392). «بررسی کارکرد تقدیر در تاریخ بیهقی». متنپژوهی ادبی. شماره 56. صص 135-158.
رضوانیان، قدسیه (1393). تاریخگرایی نو (بررسی کتاب تاریخ بیهقی در بوتۀ نقد جدید). نقد ادبی. شماره 25. صص 211-230.
زنر، آر سی. (1384). زروان یا معماری زرتشتیگری. ترجمۀ تیمور قادری. تهران: امیر کبیر.
طرطوسی، ابوطاهر. (1344). داراب نامه طرسوسی. به کوشش ذبیح‌الله صفا. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
............................. (1380). ابومسلم‌نامه. به کوشش حسین اسماعیلی. ج 1، 2، 3 و 4. تهران: قطره، معین و انجمن ایراشناسی فرانسه در ایران.
طقوش، محمد سهیل. (1387). ترجمۀ حجتالله جودکی. دولت عباسیان. چ 4. قم: پژوهشکده حوزه و دانشگاه.
عباسی، سکینه و یداله جلالی پندری. (1392). «بازشناسی چهرۀ قهرمان اژدهاکش در سرگذشت ابومسلم خراسانی». مجله ادب‌پژوهی. شماره 24، ص 33-55.
غبار، میر غلام محمد. (1375). افغانستان در مسیر تاریخ. قم: احسانی.
غنی، قاسم. (1369). تاریخ تصوف در اسلام. ج2. چ5. تهران: زوار.
فرای، ریچارد. (1380). عصر زرین فرهنگ ایران. ترجمۀ مسعود رجبنیا. چ 3. تهران: سروش.
فردوسی، ابوالقاسم. (1363). شاهنامه. به تصحیح ژول مول. ج 1. تهران: جیبی.
فیرحی، داود. (1394). قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام (دورۀ میانه). چ 14. تهران: نی.
قزوینی رازی، عبدالجلیل. (1358). النقض. تصحیح سید جلالالدین محدث. تهران انجمن آثار ملی.
کلوزنر، کارل. (1363). دیوانسالاری در عهد سلجوقی. ترجمۀ یعقوب آژند. تهران: امیر کبیر.
کلیگز، مری. (1388). درسنامه نظریه ادبی. ترجمۀ جلال سخنور. تهران: اختران.
گوتاس، دیمیتری. (1381). تفکر یونانی فرهنگ عربی. ترجمه محمد سعید حنایی کاشانی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
محجوب، محمد جعفر.(1393).ادبیات عامیانه‌ی ایران. به کوشش حسن ذوالفقاری . چاپ پنجم. تهران: چشمه.
لمبتون، کاهن. (1380). سلجوقیان. ترجمۀ یعقوب آژند. چ 1. تهران: مولی.
میرزا بابازاده فومشی، بهنام؛ خجستهپور، آدینه. (1392). ابهامزدایی از نقد نوپای تاریخگرایی نو در ایران با نگاهی به پژوهشهای انجامشده. نقد ادبی. ش 22. صص 7-28.
................................................................... . (1394). خوانش متفاوت متون کلاسیک فارسی در پرتو تاریخگرایی نو. متنپژوهی ادبی. ش 63 صص 161-182.
نجومیان، امیرعلی. (1385). تاریخ، زبان و روایت. پژوهشنامه علوم انسانی. شماره 52 صص 305-318.
همایی، جلالالدین. (1342). غزالینامه. چ2. تهران: فروغی.
یوسفی‌فر، شهرام. (1386). تاریخ سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ایران در دوره سلجوقیان. تهران: دانشگاه پیام نور.
ابن فندق، علی. (1410ق). لبابالانساب و الالقاب والاعقاب. به کوشش سید مهدی رجایی و سید محمود مرعشی. قم: مطبعه بهمن.
اسمارت، بری. (1385). میشل فوکو. ترجمه حسن چاوشیان و لیلا جوافشانی. تهران: اختران.
اسماعیلی، حسین. (1384). «ابومسلم‌نامه». دانشنامۀ زبان و ادب فارسی ج 1 . به سرپرستس اسماعیل سعادت. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، صص 176-179.
اقبال آشتیانی، عباس. (1388). تاریخ ایران بعد از اسلام (از صدر اسلام تا انقراض قاجاریه). تهران: پر.
باسورث، کلیفورد. ادموند. (1380). تاریخ ایران کمبریج: از آمدن سلجوقیان تا فروپاشی دولت ایلخانان. گردآورنده بویل. جی. آ. ترجمۀ حسن انوشه. چ چهارم. ج پنجم. تهران: امیر کبیر.
------------ (1381). تاریخ غزنویان. ترجمۀ حسن انوشه. ج اول و دوم. چ سوم. تهران: امیرکبیر.
برتنس، یوهانس ویلم. (1391). مبانی نظریه ادبی. ترجمه محمدرضا ابوالقاسمی. تهران: ماهی.
بغدادی، بهاءالدین محمد بن مؤید. (1315). التوسل الی تراسل. تصحیح احمد بهمنیار. تهران: شرکت سهامی چاپ.
بهرامپور، شعبانعلی. (1378). درآمدی بر تحلیل گفتمان مجموعه مقالات گفتمان و تحلیل گفتمانی. به اهتمام محمدرضا تاجیک. تهران: انتشارات فرهنگ گفتمان.
جعفرپور، میلاد؛ محمدکاظم کهدویی و مصطفی نجاریان،. (1395). «طرح یک فرضیه در تاریخ زندگانی ابوطاهر طرسوسی». مجله فرهنگ و ادبیات عامه. شماره 8، ص 169- 194.
حقیقت، عبدالرفیع. (1372). تاریخ علوم وفلسفۀ ایرانی. تهران: کومش.
ذوالفقاری، حسن. (1394). زبان و ادبیّات عامۀ ایران. تهران: سمت.
رضوانیان، قدسیه و طیبه غزنوی (1392). «بررسی کارکرد تقدیر در تاریخ بیهقی». متنپژوهی ادبی. شماره 56. صص 135-158.
رضوانیان، قدسیه (1393). تاریخگرایی نو (بررسی کتاب تاریخ بیهقی در بوتۀ نقد جدید). نقد ادبی. شماره 25. صص 211-230.
زنر، آر سی. (1384). زروان یا معماری زرتشتیگری. ترجمۀ تیمور قادری. تهران: امیر کبیر.
طرطوسی، ابوطاهر. (1344). داراب نامه طرسوسی. به کوشش ذبیح‌الله صفا. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
............................. (1380). ابومسلم‌نامه. به کوشش حسین اسماعیلی. ج 1، 2، 3 و 4. تهران: قطره، معین و انجمن ایراشناسی فرانسه در ایران.
طقوش، محمد سهیل. (1387). ترجمۀ حجتالله جودکی. دولت عباسیان. چ 4. قم: پژوهشکده حوزه و دانشگاه.
عباسی، سکینه و یداله جلالی پندری. (1392). «بازشناسی چهرۀ قهرمان اژدهاکش در سرگذشت ابومسلم خراسانی». مجله ادب‌پژوهی. شماره 24، ص 33-55.
غبار، میر غلام محمد. (1375). افغانستان در مسیر تاریخ. قم: احسانی.
غنی، قاسم. (1369). تاریخ تصوف در اسلام. ج2. چ5. تهران: زوار.
فرای، ریچارد. (1380). عصر زرین فرهنگ ایران. ترجمۀ مسعود رجبنیا. چ 3. تهران: سروش.
فردوسی، ابوالقاسم. (1363). شاهنامه. به تصحیح ژول مول. ج 1. تهران: جیبی.
فیرحی، داود. (1394). قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام (دورۀ میانه). چ 14. تهران: نی.
قزوینی رازی، عبدالجلیل. (1358). النقض. تصحیح سید جلالالدین محدث. تهران انجمن آثار ملی.
کلوزنر، کارل. (1363). دیوانسالاری در عهد سلجوقی. ترجمۀ یعقوب آژند. تهران: امیر کبیر.
کلیگز، مری. (1388). درسنامه نظریه ادبی. ترجمۀ جلال سخنور. تهران: اختران.
گوتاس، دیمیتری. (1381). تفکر یونانی فرهنگ عربی. ترجمه محمد سعید حنایی کاشانی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
محجوب، محمد جعفر.(1393).ادبیات عامیانه‌ی ایران. به کوشش حسن ذوالفقاری . چاپ پنجم. تهران: چشمه.
لمبتون، کاهن. (1380). سلجوقیان. ترجمۀ یعقوب آژند. چ 1. تهران: مولی.
میرزا بابازاده فومشی، بهنام؛ خجستهپور، آدینه. (1392). ابهامزدایی از نقد نوپای تاریخگرایی نو در ایران با نگاهی به پژوهشهای انجامشده. نقد ادبی. ش 22. صص 7-28.
................................................................... . (1394). خوانش متفاوت متون کلاسیک فارسی در پرتو تاریخگرایی نو. متنپژوهی ادبی. ش 63 صص 161-182.
نجومیان، امیرعلی. (1385). تاریخ، زبان و روایت. پژوهشنامه علوم انسانی. شماره 52 صص 305-318.
همایی، جلالالدین. (1342). غزالینامه. چ2. تهران: فروغی.
یوسفی‌فر، شهرام. (1386). تاریخ سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ایران در دوره سلجوقیان. تهران: دانشگاه پیام نور.
