Idealistic Representation of KÄveh as a Myth: the Case Study of KÄveh-ye-Äsengar Poetic Play by Sherko Bekas
Authors
-
Abstract
various purposes. Many religious traditions recommend killing animals to avoid from disaster. In order to get rid of the evil and throw it into the blood and non-blood forms, apotropaic belief is common among the people of Bakhtiari. Based on the thaughts of the Islamic religion and the Eid al- Adha, the Bakhtiari people, sacrifice animals on mountains like sheep, goats and cattle. Another reason people kill animals is to remove evil in wedding ceremony.Among other ritual, it should mention writing pray, Damband Kardan. The aim of this study is to show how and why the tradition is held and also ways of apotropaic belief with blood via killing animals in Bakhtiari tribe.By adopting descriptive –analytical research methodology, this research shows that Bakhtiari tribe follow sacrificing traditions to obey God’s sayings, but some part of it has mythological appearance and traces; such as killing animals on the top of the mountains and ornamenting animals to be killed under tree, pouring blood on the ground and putting blood on the face and head.
Keywords
ابنبلخی (1385)، فارس نامه. تصحیح گای لیسترانج و ر. نیکلسون. چ 1. تهران: اساطیر.
اسلامی ندوشن، محمدعلی (1374). زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه. چ 6. تهران: آثار.
الیاده، میرچا (1365). اسطورۀ بازگشت جاودانه (مقدمه بر فلسفه ای از تاریخ). ترجمۀ بهمن سرکاراتی. چ 1. تبریز: نیما.
بیکهس، شیرکو (2006). دیوانی شیرکو بیکهس، بهرگی سیههم، چاپی یهکهم. کوردستان/ سلیمانی [سلیمانیه]: سهردهم (نسخۀ pdf).
جوانشیر، ف.م. (1380)، حماسۀ داد (محتوای سیاسی شاهنامه). چ 1. تهران: جامی.
حسینی قزوینی، شرفالدین فضلالله (1383). المعجم فی آثار ملوک العجم. به کوشش احمد فتوحی نسب. چ اول. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
خوشحال دستجردی، طاهره و محمد چهار‌محالی (1389). «بازتاب اسطورۀ کاوه در داستان کوتاه رجل سیاسی جمالزاده». جستارهای ادبی. ش 170. صص 119ـ146.
-دوستخواه، جلیل (1370). «کاوۀ آهنگر به روایت نقالان». ایراننامه. ش 37. صص 122-144.
رستگار فسایی، منصور (1379). اژدها در اساطیر ایران. چ دوم. تهران: توس.
شجاعیزند، علیرضا (1382). برهۀ انقلابی در ایران. چ اول. تهران: عروج.
طاهر، ئامر (2006). نیما یوشیج و عهبدوللا گۆڕان(نوێکردنهو ه و دابڕان).چاپی یهکهم. کوردستان/ ههولێر: سپیرێز.
طبری، محمدبن جریر (1375). تاریخ طبری. ترجمۀ ابوالقاسم پاینده. چ پنجم. تهران: اساطیر.
فردوسی، ابوالقاسم (1390). شاهنامه. به کوشش سعید حمیدیان. چ هجدهم. تهران: قطره.
قدیانی، عباس (1392)، تاریخ کامل ایرانزمین (از پادشاهان افسانهای تا پایان دورهی پهلوی). ج 1. چ سوم. تهران: آرون.
گردیزی، ابوسعید عبدالحیبنضحاکبنمحمود (1384). زینالاخبار. تصحیح رحیم ملکزاده. چ اول. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
محمدپور، محمدامین و عبدالله حسنزاده میرعلی (1393). «افسانۀ کاوه نماد پیروزی در تاریخ ملی ایران». جامعهشناسی تاریخی. دوره 6. ش 1. صص 73ـ92.
معصومی، هادی (1388). بررسی قابلیتهای نمایشی اسطورۀ فریدون و کاوۀ آهنگر و قیامشان علیه ضحاک ستمگر جهت تبدیل به فیلمنامۀ فیلم تلویزیونی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد. دانشکده صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران.
مقدسی، مطهربنطاهر (1381). آفرینش و تاریخ. ج 4-6. با مقدمه، ترجمه و تعلیقات محمد‌رضا شفیعی کدکنی. چ دوم. تهران: آگاه.
ملکزاده، مهدی (1383). تاریخ انقلاب مشروطیت ایران. ج 1. تهران: سخن
موسوی، سیدکاظم و اشرف خسروی (1388). «کاوه آهنگری فرودست یا خدایی فرودآمده». شعر پژوهی (بوستان ادب دانشگاه شیراز). دورۀ 1. ش 1. صص 147ـ160.
مهینفر، سیاره (1383)، اسطورۀ حماسۀ ضحاک و فریدون. چ 1. تهران: قصه.
میرخواند (1380).تاریخ روضةالصّفا. ج 1. تصحیح و تحشیۀ جمشید کیانفر. چ 1. تهران: اساطیر.
