Role of Narrative Features in Increasing the Dramatic Contents of the Narratorsâ Comprehensive Scroll
Authors
Abstract
Haft Lashkar is one of the examples of comprehensive scroll written by an anonymous narrator in the Qajar era in 1292 BC. This title has been allocated to the name of one of the famous battle - narration due to its reputation and popularity as scrolls comprehensive.
Narrative aspect of the text is the prevalent factor of relationship between literature and drama. Imitating the movements of individual states by the narrator will orient the text toward the dramatic storytelling. In this case, narrator’s structural- subjective manipulation in the text of comprehensive scroll, in addition to explain the position of his/her, prepares the way to special narrative techniques in order to increase dramatic content of the work.
Based on Gérard Genette theory, in the present study narrative features of comprehensive scroll are examined in order to orient the dramatic content. Accordingly, the structure of narration in narration (Trans-narration), besides other narrative properties like order, voice or mood in the form of retrospective or prospective, focalization in narration and the relationship between focus and omniscient narrator are among the important narrative aspects of the present work which have shaped the orientation of dramatic text.
Narrative aspect of the text is the prevalent factor of relationship between literature and drama. Imitating the movements of individual states by the narrator will orient the text toward the dramatic storytelling. In this case, narrator’s structural- subjective manipulation in the text of comprehensive scroll, in addition to explain the position of his/her, prepares the way to special narrative techniques in order to increase dramatic content of the work.
Based on Gérard Genette theory, in the present study narrative features of comprehensive scroll are examined in order to orient the dramatic content. Accordingly, the structure of narration in narration (Trans-narration), besides other narrative properties like order, voice or mood in the form of retrospective or prospective, focalization in narration and the relationship between focus and omniscient narrator are among the important narrative aspects of the present work which have shaped the orientation of dramatic text.
Keywords
- احمدی، بابک (1386). ساختار و تأویل متن. چ 5. تهران: مرکز.
- اخوت، احمد (1371). دستور زبان داستان. اصفهان: فردا.
- اسکولز، رابرت (1383). ساختارگرایی در ادبیات. ترجمه فرزانه طاهری. چ 2. تهران: آگه.
- امیدسالار، محمود (1381). «بیان ادبی و بیان عامیانه». جستار‌های شاهنامه شناسی و مباحث ادبی. تهران: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار. صص 525-626.
- آیدنلو، سجاد (1388). متون منظوم حماسی. تهران: سمت.
- -------- (1390). «ویژگی روایات و طومارهای نقالی». بوستان ادب. س 3. ش 1. صص1-28.
- تودوروف، تزوتان (1379). بوطیقای ساختارگرا. ترجمه محمد نبوی. تهران: آگه.
- داد، سیما (1385). فرهنگ اصطلاحات ادبی (واژهنامه مفاهیم و اصطلاحات ادبی و فارسی و اروپایی). چ 3. تهران: مروارید.
- صرفی، محمدرضا (1386). «کانون روایت در مثنوی». پژوهشهای ادبی. ش 16. صص 137- 159.
- قادری، نصرالله (1380). آناتومی ساختار درام. تهران: نیستان.
- کالر، جاناتان (1382). نظریه ادبی. ترجمه فرزانه طاهری. تهران: مرکز.
- مارتین، والاس (1389). نظریه های روایت. ترجمه محمد شهبا. چ 4. تهران: هرمس.
- مدبری، محمود و نجمه حسینی سروری (1387). «از تاریخ روایی تا روایت داستانی (مقایسۀ شیوههای روایتگری در اسکندرنامۀ فردوسی و نظامی)». گوهر گویا. س 2. ش 6. صص2-28.
- مهدیزاده، بهروز (1390). قصه گوی بلخ (شکل شناسی قصه های مثنوی). تهران: نشر مرکز.
- نجم، سهیلا (1390). هنر نقالی در ایران. تهران: مؤسسۀ تألیف، ترجمه و نشر آثار هنری (متن).
- هفت لشکر (طومار جامع نقالان) (1377). مقدمه، تصحیح و توضیح مهران افشاری و مهدی مداینی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- یاری، منوچهر (1387). «مقدمهای بر شگردهای روایت در درام ایرانی». بررسی عناصر داستان ایرانی. گردآورنده و تنظیم حسین حداد. تهران: سورۀ مهر. صص 63-102.
