Scorching: From Marking to Giving Treatment
Author
Abstract
Since his creation, the human has been concerned with the protection of his life and properties by any means possible such as exploring the surrounding environment, fighting against the threats facing him, and using a variety of tools and instruments. Among these tools was scorching. Scorching has been ever used for two main purposes by the human: marking and treatment. However, one cannot claim with certainty which application was the dominant one. In this study, the author has first dealt with the marking aspect and then with the treatment function. In its former function, scorching was practiced on the body organs of the slaves, enemies, and animals in order to distinguish and take ownership of them, and with criminals as a sign of guilt. In the latter function, it was used, according to some reports, as the last treatment possible for curing different diseases in both humans and animals. The most important therapeutic application of scorching was on wounds to stop bleeding and prevent infection. In the present research, both functions have been examined and classified with reference to the Persian literature, history, and folk culture.
Keywords
- قرآن مجید.
- آذرفرنبغ (1381). دینکرد. آوانویسی، یادداشت‌ها و ترجمۀ فریدون فضیلت. تهران: فرهنگ دهخدا.
- ابن‌اثیر (1371). الکامل. ترجمۀ ابوالقاسم حالت و عباس خلیلی. تهران: نشر علمی.
- ابن بطوطه (1376). سفرنامه. ترجمۀ محمدعلی موحد. تهران: آگه.
- ابن‌خلدون (1375). مقدمۀ تاریخ ابن‌خلدون. ترجمۀ محمد پروین گنابادی. تهران: علمی و فرهنگی.
- ابن‌سینا (1364). قانون در طب. ترجمۀ عبدالرحمان شرفکندی. تهران: سروش.
- ابی هلال عسکری (1408ق). جمهرۀ الامثال. به کوشش احمد عبدالسلام. بیروت: دارالکتب العلمیه.
- اخوینی، ابوبکر ربیعبناحمد (1372). هدایۀالمتعلمین فی الطب. به اهتمام جلال متینی. مشهد: دانشگاه فردوسی.
- انوری، حسن (1381). فرهنگ بزرگ سخن. تهران: سخن.
- انوری ابیوردی (1340). دیوان انوری. ج۲. به اهتمام محمدتقی م‍درس رض‍وی. تهران: ب‍ن‍گ‍اه ترجمه و نشر کتاب.
- اوحدی مراغهای (1340). دیوان. تصحیح حمید سعادت. تهران: کاوه.
- بهار، محمدتقی (1368). دیوان. ج1. تهران: توس.
- بیدل دهلوی، عبدالقادر‌بن عبدالخالق (1341). کلیات. ج۱. ک‍اب‍ل: پوهنی مطبعه.
- جرجانی، اسماعیل بن حسن (1355). ذخیرۀ خوارزمشاهی. چاپ عکسی از روی نسخه‌ای خطی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
- جرفاذقانی (1374). تاریخ یمینی. تحقیق جعفر شعار. تهران: علمی و فرهنگی. چ 3.
- جوینی، عطاملک (1375). تاریخ جهانگشای جوینی. ج3. به کوشش محمد قزوینی. تهران: دنیای کتاب.
- حافظ، شمس‌الدین محمد (1387). دیوان حافظ. تصحیح محمد قزوینی و قاسم غنی. به کوشش عبدالکریم جربزه‌دار. تهران: اساطیر.
- خاقانی شروانی (1338). دیوان خاقانی. تصحیح، مقدمه و تعلیقات ضیاءالدین سجادی. تهران: زوار.
- خسروی حسینی، سید غلامرضا (1375). ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن. تهران: مرتضوی.
- دمشقی، شمس‌الدین محمد (1382). نخبةالدهر فی عجایب البر و البحر. ترجمۀ سید محمد طبیبیان. تهران: اساطیر.
- دهخدا، علی‌اکبر (1372). لغت‌نامۀ دهخدا. تهران: مؤسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران.
- ذاکری، محمدفواد (1418ق). «الطب فی الجاهلیه». آفاق الثقافه التراث. ش 19. صص 39-43.
- ذوالفقاری، حسن (1388). فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی. تهران: معین.
- زرینکوب، عبدالحسین (1355). دو قرن سکوت. تهران: جاویدان.
- سعدی (1385). کلیات سعدی. تصحیح کمال اجتماعی جندقی. تهران: سخن.
- س‍ل‍م‍ان س‍اوج‍ی، سل‍م‍ان‌ب‍ن‌‌م‍ح‍م‍د (1376). کلیات س‍ل‍م‍ان س‍اوج‍ی. به تصحیح ع‍ب‍اس‍ع‍ل‍ی وف‍ای‍ی. تهران: ان‍ج‍م‍ن آث‍ار و م‍ف‍اخ‍ر فرهنگی.
- سیرافی، سلیمان (1381). سلسلةالتواریخ یا اخبار الصین و الهند. ترجمۀ حسین ترچانلو. تهران: اساطیر.
- صرفی، محمدرضا (1391). باورهای مردم کرمان. کرمان: دانشگاه شهید باهنر کرمان.
- طبری، محمد بن جریر (1375). ترجمۀ تاریخ طبری. ترجمۀابوالقاسم پاینده. تهران: اساطیر.
- -------------- (1371). ترجمۀ تفسیر طبرى. ج5. تحقیق حبیب یغمایی. تهران: توس.
- عطار نیشابوری، فریدالدین (1383). منطق‌الطیر. تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی. تهران: سخن.
- ف‍رخ‍ی س‍ی‍س‍ت‍ان‍ی (۱۳۷۱). دیوان. مقدمه و ح‍واش‍ی و تعلیقات محمد دب‍ی‍رس‍ی‍اق‍ی. تهران: زوار.
- مجلسى، محمدباقر (1403ق). بحارالانوار. بیروت: مؤسسه الوفا.
- مسعودی، ابوالحسن علی بن حسین (1374). مروج الذهب و معادن الجوهر. ترجمۀ ابوالقاسم پاینده. تهران: علمی و فرهنگی.
- مقدسی، مطهر بن طاهر (1374). آفرینش و تاریخ. ترجمۀ محمدرضا شفیعی کدکنی. تهران: آگه.
- موریه، جیمز (1354). سرگذشت حاجیبابای اصفهانی در ایران. ترجمۀ میرزا حبیب اصفهانی. به کوشش یوسف رحیم‌لو. تهران: حقیقت.
- مولوی (1360). کلیات شمس تبریزی. تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر. تهران: جاویدان.
- نصرالله منشی (۱۳۵۶). کلیله و دمنه. تصحیح مجتبی مینوی. تهران: دانشگاه تهران.
- نظامی گنجهای، الیاس (1384). کلیات خمسه. تهران: امیرکبیر.
- واقدی، محمد بن عمر (1369). مغازی. ترجمۀ محمود مهدوی دامغانی. تهران: نشر دانشگاهی.
- یاقوت حموی (1383). معجم البلدان. ترجمۀ علینقی منزوی. تهران: سازمان میراث فرهنگی.
