جستجو در:
دوره 8، شماره 34 - ( 1399 )
جلد 8 شماره 34 صفحات 252-217 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pishghadam R, Derakhshan A, Ebrahimi S, Ataei J. A Study on the Cultuling of “Positive Thinking” in Persian Proverbs1. CFL 2020; 8 (34) :217-252
URL: http://cfl.modares.ac.ir/article-11-45089-fa.html
URL: http://cfl.modares.ac.ir/article-11-45089-fa.html
پیش قدم رضا، درخشان علی، ابراهیمی شیما، جنتی عطایی اعظم. واکاوی زباهنگ مثبت نگری در ضرب المثل های زبان فارسی. فرهنگ و ادبیات عامه. 1399; 8 (34) :217-252
رضا پیش قدم1 
، علی درخشان 2، شیما ابراهیمی3 ، اعظم جنتی عطایی4
، علی درخشان 2، شیما ابراهیمی3 ، اعظم جنتی عطایی4
1- استاد آموزش زبان انگلیسی و روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد
2- دانشیار آموزش زبان انگلیسی، گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکدۀ علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه گلستان ، ایران ،a.derakhshan@gu.ac.ir
3- استادیار آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
4- کارشناس ارشد زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
2- دانشیار آموزش زبان انگلیسی، گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکدۀ علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه گلستان ، ایران ،
3- استادیار آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
4- کارشناس ارشد زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده: (3599 مشاهده)
ضربالمثلها عبارات زبانی کوتاه به نظم یا نثر هستند که با ساختاری روان نشان‌دهندۀ بخشی از فرهنگ و تفکرات مردم جامعه‌ایاند که آنان را به‌کار می‌برند. از این رو، معمولاً نسل به نسل منتقل می‌شوند و با مداقه و موشکافی می‌توان به ریشه‌های تاریخی و فرهنگی مستتر در آنان دست یافت. با این توضیح ضربالمثلها را می‌توان زباهنگ (زبان + فرهنگ) درنظر گرفت که نشان‌دهندۀ نوع نگرش، فرهنگ و تفکرات ارزشی مردم هر جامعه هستند. یکی از مواردی که در ضربالمثلهای زبان فارسی مشهود است، تفکر مثبتنگری است که می‌توان آن را نوعی زباهنگ درنظر گرفت. در پژوهش حاضر نگارندگان با استفاده از بخش‌های هشت‌گانۀ الگوی SPEAKING هایمز (1967) به واکاوی زباهنگ «مثبتنگری» در ضربالمثلهای زبان فارسی پرداخته‌اند. بدین‌منظور تعداد 99621 ضربالمثل زبان فارسی که نشان‌دهندۀ فرهنگ و تفکرات اقوام ایرانی و جامعۀ فارسی‌زباناند، موشکافی شدند. از این تعداد، به‌منظور بررسی تفکر مثبتنگری، 777 ضربالمثل که بار عاطفی مثبت داشتند، یادداشت و بهمنزلۀ داده‌های پژوهش درنظر گرفته شدند. این مثلها به‌صورت کیفی و توصیفی در پرتو الگوی هایمز تحلیل شدند تا مشخص شود که زباهنگ مذکور در ضربالمثلهای زبان فارسی به چه صورتی نمود پیدا کرده است و اهداف پربسامد آن، چه مواردی را دربر می‌گیرد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد اهداف پربسامد استفاده از زباهنگ مثبتنگری به موارد پند و نصیحت (30 درصد)، دعوت به شادی و نشاط (3 درصد)، اغراق و بزرگ‌نمایی (5 درصد)، تشویق به اتحاد و همکاری (4 درصد)، دعا در حق مخاطب (2 درصد)، پایبندی به عقاید مذهبی (27 درصد)، ترغیب به صبر در کارها (8 درصد)، و شکرگزاری (2 درصد) اختصاص یافته است که در بافت‌های رسمی و غیررسمی با لحن‌های متفاوتی مانند لحن نصیحت‌آمیز (45 درصد)، تعریفی (8 درصد)، امیدوارانه (36 درصد)، طنزآمیز (8 درصد) و دعایی (4 درصد) به‌کار رفته‌اند. از آن جایی که بالاترین بسامد از نظر هدف در زباهنگ «مثبتنگری» متعلق به پند و نصیحت دادن به طرف مقابل است و لحن نصیحت‌آمیز نیز بیشترین مورد کاربرد لحن را به خود اختصاص داده است، بهنظر می‌رسد با توجه به فرهنگ قوی و غیرمستقیم‌گویی ایرانیان، آنان به‌صورت ضمنی نظرات خود را در قالب پند و نصیحت به دیگران منتقل می‌سازند.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ادبیات عامه
دریافت: 1399/5/21 | پذیرش: 1399/6/3 | انتشار: 1399/7/10
دریافت: 1399/5/21 | پذیرش: 1399/6/3 | انتشار: 1399/7/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |