شناسایی، طبقه‌بندی و تحلیل بازی‌های کلامی ایران
نوع مقاله : پژوهشی اصیل
نویسندگان
1
دانشگاه تربیت مدرس
2
، دانشگاه تربیت مدرس
چکیده
بازی و سرگرمی از جهت پر شدن اوقات فراغت، تقویت هوش و حافظه، انتقال برخی آموزه‌های اخلاقی و مهارت‌های زندگی اهمیت دارد. بازی‌های کلامی نوعی از مشهورترین و متداول‌ترین بازی‌ها هستند، عنصر اصلی آن‌ها کلام و گفتار است و زیرمجموعۀ ادبیات شفاهی عامه محسوب می‌شوند. این بازی‌های کلامی در مناطق کشور شیوه‌های گوناگون دارند و اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند. بازی‌های کلامی را می‌توان از دو منظر کلی طبقه‌بندی کرد: 1. زبان؛ 2. نحوۀ اجرا. با اینکه تمام بازی‌های کلامی جنبۀ سرگرمی دارند، ولی در کنار سرگرم‌کننده بودن کارکردهای دیگری هم دارند، ازجمله: تقویت تارهای صوتی و قدرت تکلم در کودکان، افزایش دایرۀ لغات و آشنایی با اصطلاحات و ضرب‌المثل‌ها، تقویت قدرت تصمیم‌گیری. از مهم‌ترین فواید آموزشی بازی‌های کلامی می‌توان به تقویت خودباوری و جلوگیری از خودکم‌بینی کودکان، آموزش مهارت‌های فردی مثل: جمله‌سازی، آشنایی با حروف الفبا و ساخت کلمات جدید، آشنایی با اصوات، آموزش رنگ‌ها، آشنایی با اعداد و ترتیب در هر مجموعه متشکل از اجزای پراکندۀ اشعار و متن‌ها و ... اشاره کرد. این پژوهش به شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی و براساس مطالعات کتابخانهای و بررسی اسناد موجود و همچنین مطالعات میدانی در حوزۀ بازی‌ها انجام شده است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
Abedi Darcheh, M., & Jafari, P. (2018). Educational games for the development of language and verbal intelligence, especially for 7-12 years old. Yar Mana Publications.
Anizadeh, A. (2008). An introduction to the elements of traditional games. Culture of Iranian People, 12, 81-106.
Anizadeh, A. (2012). Morphology of word games for quiz programs. Entertainment for children and teenagers. Social Sciences: Culture of Iranian People, 30, 197-216.
Anjavi Shirazi, A. (1973). Show game. Amir Kabir
Ashurpour, S. (2008). Alley and neighborhood game. Mihan Nou Publications.
Bower, L. (2010). Everyday learning about play and learning. Early Childhood Australia Inc.
Ghazal Ayagh, S. (2013). Iranian games guide. Cultural Research Publishing Office.
Jamali Yazdi, M. (1967). Farrokh Name. Amir Kabir
Kennedy, A., & Barbelett, L. (2010). Learning and teaching through play: supporting the early years learning framework. Early Child Australia Inc.
Mahjur, S. (1993). Game psychology. Rahagosha publishing house.
Mohammadi, A. (2005). The culture of Ilam games. Samira.
Nasri Ashrafi, J., et al. (2013). Wazigah, ritual culture, game, show and entertainment of Iranian people. Five-volume course. Aron Publications.
Shahri, J. (1992). Old Tehran. Moeen Publishers.
Anizadeh, A. (2008). An introduction to the elements of traditional games. Culture of Iranian People, 12, 81-106.
Anizadeh, A. (2012). Morphology of word games for quiz programs. Entertainment for children and teenagers. Social Sciences: Culture of Iranian People, 30, 197-216.
Anjavi Shirazi, A. (1973). Show game. Amir Kabir
Ashurpour, S. (2008). Alley and neighborhood game. Mihan Nou Publications.
Bower, L. (2010). Everyday learning about play and learning. Early Childhood Australia Inc.
Ghazal Ayagh, S. (2013). Iranian games guide. Cultural Research Publishing Office.
Jamali Yazdi, M. (1967). Farrokh Name. Amir Kabir
Kennedy, A., & Barbelett, L. (2010). Learning and teaching through play: supporting the early years learning framework. Early Child Australia Inc.
Mahjur, S. (1993). Game psychology. Rahagosha publishing house.
Mohammadi, A. (2005). The culture of Ilam games. Samira.
Nasri Ashrafi, J., et al. (2013). Wazigah, ritual culture, game, show and entertainment of Iranian people. Five-volume course. Aron Publications.
Shahri, J. (1992). Old Tehran. Moeen Publishers.
