مؤلفه‌‌های فردی و جمعیِ فرهنگ اجتماعی و سیاسی در ادبیات و فرهنگ عامه مردم سیرجان

نوع مقاله : پژوهشی اصیل

نویسنده
استادیار علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافت
چکیده
ادبیات و فرهنگ عامه مردم هر سرزمین گنجینۀ باارزشی است که می­‌توان در آن آداب، رسوم و شیوه نگرش به زندگی فردی و اجتماعی را جست. فرهنگ اجتماعی و سیاسی بیانگر نوع نگرش مردم به زندگی جمعی، الزامات و شبکۀ روابط آن در سطح فردی و جامعۀ انسانی است و جلوه‌های آن را می‌توان از خردترین تا کلان‌ترین امور زندگی یافت. این مقاله با هدف واکاوی نگرش و نوع نگاه به زیست­جمعی و مسائل مرتبط با آن در ادبیات و فرهنگ عامۀ مردم سیرجان نوشته شده است. پرسش­های مطرح­شده دربارۀ نوع نگاه به قدرت و زندگی اجتماعی و مؤلفه‌های فردی و جمعی آن در فرهنگ و ادبیات عامه مردم سیرجان است و تلاش شده است با تحلیل محتواییِ واژه­ها، اصطلاح­ها، عبارت­ها، ضرب­المثل­ها، قصه­ها و افسانه­های موجود در گویش و ادبیات عامۀ مردم سیرجان، به آن‌ها پاسخ داده شود. در­نهایت، نویسنده پس از تحلیل موارد گفته­شده به این نتیجه رسیده است که می‌توان از مواردی چون مشارکت‌جویی، فردمحوری، دوگانگی، پنهان‌کاری، مسئولیت‌پذیری اجتماعی، تقدیرگرایی، خویشاوندگرایی، عمل‌گرایی و واقع‌گرایی به­عنوان مؤلفه­های مرتبط با فرهنگ اجتماعی و سیاسی در فرهنگ و ادبیات عامۀ مردم سیرجان نام برد.
کلیدواژه‌ها

موضوعات


ـ بیسجردی، محمد کاظم و نایینی، علی محمد(1395). «الگوی برآورد اطلاعات مبتنی بر فرهنگ اجتماعی». مجله پاسداری فرهنگی اسلامی. شماره 14. صص 105-137.
ـ بیهقی، حسینعلی(1367). پژوهش و بررسی فرهنگ عامه ایران. چاپ دوم. تهران: آستان قدس رضوی.
ـ پالمر، مونتی و دیگران (1371). نگرشی جدید به سیاست. ترجمه منوچهر شجاعی. تهران: وزارت امور خارجه.
ـ جعفرپورکلوری، رشید(1389). فرهنگ سیاسی در ایران. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
ـ حسنی، عبدالرحمن (1386). «درآمدی بر سیاست در فرهنگ عامه». فصلنامه فرهنگ مردم ایران. ش10.
ـ حمیدی، محمدحسن (1386). آرام و بی‌قرار ـ فرهنگ سیاسی در ادبیات فارسی. مشهد: خانه آبی.
ـ خواجه سروری، غلامرضا و رادفر، فیروزه (1396). «تبیین گفتمانی فرهنگ سیاسی: مطالعه موردی فرهنگ سیاسی ایران». فصلنامه رهیافت انقلاب اسلامی. د ۱۱. ش 38. صص 3ـ22.
ـ دهخدا، علی اکبر(1341). لغت‌نامه دهخدا. جلد20. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
ـ رزاقی، سهراب(1375). «مولفه‌های فرهنگ سیاسی ما». فصلنامه نقد و نظر. د ۲. ش 3و4 . صص 200 ـ 213.
ـ سریع‌القلم، محمود(1386). فرهنگ سیاسی ایران. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
ـ شول افشارزاده و نورمندی، نجمه (1394). افسانه‌های مردم سیرجان. تهران: فرهنگ عامه.
ـ صرفی، محمدرضا (1391) باورهای مردم کرمان، کرمان، دانشگاه شهید باهنر.
ـ طاهروردی، طاهره و کلانتری، مونا(1391). «فرهنگ و قدرت اجتماعی». مجله اندیشمندان حقوق. شماره2. صص 117- 132.
ـ فرهادی، مرتضی (1365). «فرهنگ مردم : نقش میش در هنرهای کلامی و ادبیات عامیانه عشایر و ایلات سیرجان و چند شهر پیرامون آن». فصلنامه هنر. ش۱۱. صص ۴۸۶ـ۵۰۳.
ـ فرهنگی، علی اکبر(1386). «مدیریت دولتی و فرهنگ اجتماعی». مجله علوم مدیریت. شماره 1.صص 83-103.
ـ کاظمی، علی اصغر(1382). بحران نوگرایی و فرهنگ سیاسی در ایران معاصر. چاپ دوم. تهران: قومس.
ـ کدیور، جمیله (1374). «اقتدارگرایی از منظر فرهنگ عامه» . راهبرد، ش8. صص 13 ـ ۴۴.
ـ کریمی،علی و رضایی، احمد (1385). «فرهنگ سیاسی مردم مازندران». مطالعات اجتماعی ایران. د ۱. ش 2. صص 39ـ61.
ـ کشاورز، عباس(1375). «درآمدی بر فرهنگ سیاسی در ایران». مجله نقد و نظر. د ۲. ش 7و8. ۱۹۹ـ ۱۷۲.
ـ لیپست، سیمورمارتین(1383). دایراه المعارف دموکراسی. ترجمه کامران فانی و نورالله مرادی. جلد دوم. تهران: وزارت امور خارجه.
ـ مصلی نژاد، عباس (1386). فرهنگ سیاسی ایران. تهران: فرهنگ صبا.
ـ معین، محمد(1364). فرهنگ فارسی. جلد دوم. چاپ هفتم. تهران: امیرکبیر.
ـ موید محسنی، مهری(1386). فرهنگ عامیانة سیرجان. چاپ دوم. کرمان: مرکز کرمان‌شناسی.
ـ ــــــــــــــــــــ (1381).گویش مردم سیرجان. کرمان: مرکز کرمان‌شناسی.
ـ هدایت، صادق (1379). مجموعه نوشته‌های پراکنده صادق هدایت. تهران: ثالث.
ـ یو، دل سیونگ(1377). «فرهنگ سیاسی و توسعه سیاسی: مطالعه تطبیقی کره و ایران». مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران. د 40. ش ۰ . صص 181 ـ 212.