زندگی شبانه در فرهنگ مردم ایران

نویسنده
پژوهشگر مرکز پژوهش و سنجش افکار صداوسیما/ کارشناس‌ارشد زبان و ادبیات فارسی
چکیده
یکی از شاخصه‌‌های سبک زیست جوامع، زندگی شبانه است که نوع نگاه مردم به شب و چگونگی بهره‌مندی آنان از این بازه زمانی را نشان می‌دهد. اگرچه مفهوم زیست شبانه

به ­لحاظ مبانی نظری، پس از انقلاب صنعتی و به­واسطۀ رشد اقتصاد و به‌منظور استفادۀ بهینه از زمان شکل گرفت، بدیهی است پیش از آن بیشتر ملت‌ها متناسب با فرهنگ و ارزش‌های حاکم بر جامعۀ خود، حیات و سرزندگی شبانه را تجربه کرده‌اند. در جامعۀ سنتی ایران، سنت دیرینۀ شب‌نشینی، اصلی‌ترین کانونی است که با واکاوی آن می‌توان به کیفیت زندگی اجتماعی شبانۀ ایرانیان دست یافت. به­جز آن بسیاری از جلوه‌های سرزندگی اجتماعی شبانه در ایران مرهون آیین‌هایی است که در بستر شب انجام می‌گیرند
. این جستار کوشیده است ضمن مطالعۀ اسنادی و بررسی پیشینۀ پیدایش شهرهای 24 ساعته، گونه‌های مختلف سنت شب‌نشینی در ایران را به­عنوان مهم‌ترین جلوۀ فعالیت‌های فراغتی و اجتماعی شبانۀ ایرانیان بررسی کند و به این پرسش پاسخ گوید که: آیا زندگی شبانۀ ایرانی‌ها صرفاً درونی است یا می‌توان جلوه‌هایی از حیات اجتماعی شبانه در بیرون از خانه را در آنان یافت. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد به­جز شب‌نشینی‌های رایج ـ که در کانون خانواده شکل می‌گرفته ـ بیشتر اجتماعات شبانه، وابسته به آیین و مناسبت بوده است و حضور مردم در بیرون از خانه برای تفریح، اقتصاد و اجتماع در شبانگاه به­صورت غیرآیینی کمتر مجال بروز یافته است.
کلیدواژه‌ها

موضوعات


- kreitzman (1999). The 24 Hour society. profile Books. London.
- Bianchini,f. & Montgomery, J.& et al., (1988). City Centeres, city Cuiturs; The Role of The Arts hn the revitalization of towns and cities . Monchester; Monehes ter Free preff for the centre for local Economic strategies.
- Jacobs, J. (1961). The death and life of Great American cities. New York: Random House.