Approaches and purposes of dialogue in Mazandarani and Khorasani folk couplets
Abstract
Approaches and intensions (purposes) of dialogue in Mazandarani and Khorasani folk couplets
Abstract
Conversation is one of the basic devices and techniques used by the writers and poets to bestow a deeper understanding of their intensions to the reader. This literary device has three manifestations in literature: Dialogue, monologue, and homologue. Although dialogue is mostly used in dramatic literature e.g. tragedy and stories e.g. novel, it has its special aesthetics in folk literature. Through a descriptive analytical method, this study was set out to investigate the approaches types in dialogues and the purposes behind them in the couplets of Mazandaran and Khorasan. Results indicated that dialogues and monologues were mostly used in folk literature. In dialogue, purposes such as asking for a kiss from the beloved and the presence of another lover are discussed. Public dialogues, within the theoretical framework of this study, were not observed in couplets. The researchers have investigated couplets addressing the public based on the purpose of the lover asking for witness to his own purposes and intentions.
Key terms: dialogue, monologue, homologue, folk couplets Mazandarani and Khorasani
Vida Saravi: Ph.D. candidate in Persian language and literature, Roudehen Islamic Azad University (corresponding author)
Mahdi Mahuzi, Associate prof. of Islamic Azad university Branch of Roudehen
Mahmud Tavossi, prof.of Islamic Azad university Baranch of Roudehen
Abstract
Conversation is one of the basic devices and techniques used by the writers and poets to bestow a deeper understanding of their intensions to the reader. This literary device has three manifestations in literature: Dialogue, monologue, and homologue. Although dialogue is mostly used in dramatic literature e.g. tragedy and stories e.g. novel, it has its special aesthetics in folk literature. Through a descriptive analytical method, this study was set out to investigate the approaches types in dialogues and the purposes behind them in the couplets of Mazandaran and Khorasan. Results indicated that dialogues and monologues were mostly used in folk literature. In dialogue, purposes such as asking for a kiss from the beloved and the presence of another lover are discussed. Public dialogues, within the theoretical framework of this study, were not observed in couplets. The researchers have investigated couplets addressing the public based on the purpose of the lover asking for witness to his own purposes and intentions.
Key terms: dialogue, monologue, homologue, folk couplets Mazandarani and Khorasani
Vida Saravi: Ph.D. candidate in Persian language and literature, Roudehen Islamic Azad University (corresponding author)
Mahdi Mahuzi, Associate prof. of Islamic Azad university Branch of Roudehen
Mahmud Tavossi, prof.of Islamic Azad university Baranch of Roudehen
Keywords
الف) منابع مکتوب
- آرام، توران (1385). گوش مجی. چ 2. ساری: شلفین.
- احمدی کلیجی، فرشاد (1389). عاشقانه‌های مردم مازندران. ساری: روجین مهر.
- اخوان، مهدی (1371). صدای حیرت بیدار. تهران: زمستان.
- انوشه، حسن و دیگران (1381). دانشنامۀ ادب فارسی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
- بوهم، دیوید (1381). درباره دیالوگ. گردآوری و تدوین لی. نیکول. ترجمۀ محمدعلی حسین‌نژاد. تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی مرکز بین‌المللی گفتوگوی تمدن‌ها.
- بهار، محمدتقی (1371). بهار و ادب فارسی. 2ج. تهران: کتاب‌های جیبی.
- پازواری، امیر (1391). دیوان اشعار امیر پازواری. به کوشش بامداد جویباری. تهران: کاوشگر.
- پورجوادی، نصرالله (1393). زبان حال در عرفان و ادبیات پارسی. تهران: نشر نو.
- تاجالدین، محمد (1391). ترانه‌های ترنۀ مازندران. چ 7. ساری: شلفین.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد (1362). دیوان. به کوشش پرویز ناتل خانلری. چ 2. تهران: خوارزمی.
- داد، سیما (1387). فرهنگ اصطلاحات ادبی. چ 4. تهران: مروارید.
- دزفولیان راد، کاظم و عیسی امن خانی (1388). «دیگری و نقش آن در داستان‌های شاهنامه». پژوهشهای زبان و ادبیات فارسی. ش 13. صص1-23.
- دهخدا، علیاکبر (1337-1339). لغتنامه. تهران: سیروس.
- ذبیحی، علی (1391). «ترانه‌های مردمی مازندران». فرهنگ. ش 5. صص122-143.
- رادفر، ابوالقاسم (1368). فرهنگ بلاغی و ادبی. تهران: اطلاعات.
- راغب اصفهانی، حسنبنمحمد (1389). مفردات. ترجمۀ حسین خداپرست. ج 5. قم: نوید اسلام.
- شاهینی، حبیبه (1379). مناظره و سیر آن در ادب فارسی از آغاز تا روزگار ما. پایاننامۀ کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی. تهران مرکزی.
- شکورزاده، ابراهیم (1369). ترانه‌های روستایی خراسان. مشهد: نیما.
- شمیسا، سیروس (1389). انواع ادبی. چ 4. تهران: میترا.
- شوالیه، ژان و آلن گربران (1384). فرهنگ نمادها. ترجمۀ سودابه فضائلی. 5 ج. چ 2. تهران: جیحون.
- صبور، داریوش (1370). آفاق غزل فارسی. چ 2. تهران: گفتار.
- قهرمان، محمد (1383). فریادهای تربتی. مشهد: ماه جان.
- کاظمی، محمدعلی (بیتا). کاست منظومۀ مازندرانی چکل. موجود نزد نگارنده.
- کمرپشتی، عارف (1393). تحلیل دوبیتی‌ها و منظومه‌های عامیانۀ مازندرانی شهرستان سوادکوه براساس نظریه‌های فرمالیسم و ساختارگرایی. رسالۀ دکتری. دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی.
- گیتینژاد، مهدی (1392). ترانه‌های قدیمی مازندران. ساری: شلفین.
- لطفی نوایی، محمد (1391). ترانه سرودهای تبری. ساری: شلفین.
- مؤیدمحسنی، مهری (1386). فرهنگ عامیانۀ سیرجان. چ 2. کرمان: مرکز کرمانشناسی.
- محسنی، مرتضی و عارف کمرپشتی (1393). «حسن تعلیل در دوبیتی‌های عامیانۀ شهرستان سوادکوه». نخستین همایش نگاهی نو به ادبیات عامه. (نسخه الکترونیکی). مقالۀ 27. رفسنجان: دانشگاه ولیعصر.
- ---------- (1394). «تحلیل ساختار قافیه و ردیف در دوبیتی‌های مازندرانی شهرستان سوادکوه». ادبیات و زبان‌های محلی. دورۀ جدید. س 1. ش 2. صص 125-158.
- محسنی، مرتضی و دیگران (1394). «تحلیل محتوایی دوبیتی‌های عامیانۀ شهرستان سوادکوه». فرهنگ و ادبیات عامه. س 3. ش 5. صص133-160.
- کهنموییپور، ژاله و دیگران (1381). فرهنگ توصیفی نقد ادبی. تهران: دانشگاه تهران.
- مهجوریان نماری، علیاصغر (1380). تی‌تی‌مون. تهران: اشاره.
- میهندوست، محسن (1355). کلهفریاد یا ترانههایی از خراسان. تهران: وزارت فرهنگ و هنر، مرکز مردمشناسی ایران.
- ناصح، محمدمهدی (1373). شعر دلبر. مشهد: محقق.
- ------------- (1377). شعر نگار. مشهد: محقق.
- نصیری، رویا (1392). ترانه‌های غریبانۀ تبری. ساری: شلفین.
- ولک، رنه (1388). تاریخ نقد جدید. ترجمۀ سعید ارباب شیرانی. 8 ج. تهران: نیلوفر.
- همایی، جلال‌الدین (1368). فنون بلاغت و صناعات ادبی. چ 6. تهران: هما.
ب) منابع شفاهی
- احمدینسب، عبدالله (1395). مصاحبه با مؤلف. 17/2/95 ساعت: 19.
- ذوالفقاری، حسن (1395). مصاحبۀ تلفنی با مؤلف. 1/2/95. ساعت: 30: 9.
- ناصح، محمدمهدی (1395). مصاحبۀ تلفنی با مؤلف. 1/2/95. ساعت:30: 12.
