بازنمود آرمان‌خواهانۀ اسطورۀ کاوه در نمایشنامۀ منظوم «کاوۀ ئاسنگه‌ر» شیرکو بیکس

نویسندگان
1 دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه رازی کرمانشاه
2 کارشناس‌ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه رازی کرمانشاه.
چکیده
شاید بتوان کاوۀ آهنگر را نخستین قهرمان شناخته­شدۀ قیام مردمی دانست که در متون گوناگون نمود یافته ‌است. قیام کاوه یکی از خاستگاه‌هایِ ایرانیِ اسطورۀ خیزش قهرمانان ملی و مبارزان بیدارگر علیه حاکمان بیدادگر است. کاوه قهرمانی ملی و اسطوره­ای است که ملت خود را از سیطرۀ ستمکاری‌های ظالمی چون ضحاک ماردوش رهانید. این قهرمان بزرگ در میان قوم کُرد نیز جایگاه ویژه‌ای دارد و از شخصیت­های مؤثر و برجستۀ نمایشنامۀ منظوم «کاوه­ی ئاسنگه­ر» شیرکو بیکس است. نگارندگان در پژوهش حاضر به بررسی این نمایشنامۀ منظوم و بازنمود آرمان‌خواهانۀ قیام کاوۀ آهنگر در این منظومه پرداخته‌اند. در این پژوهش، شیوۀ بازتاب آرمان‌خواهانۀ سیمای این قهرمان ملی و
اسطوره­ای و دیگرسانی‌های ساختاری، خویشکاری‌ها و پایان‌بندی‌ متناسب با ایدئولوژی سراینده در این منظومه بررسی خواهد شد. شیرکو بیکس این روایت اسطوره­ای را با هدف بیان مصائب و مسائل قوم کُرد سروده­ و با دستبردی هدف­مند و سویه‌دار، اسطورۀ کاوه را با شمایلی نو از کنه ناخودآگاه جمعی به پیکارگاه مبارزات قومی و عرصۀ چالش‌های اجتماعی فراخوانده ­است. در بازخوانی این اسطورۀ اعتراض، خواهیم دید که کاوه سیمایی امروزی و سیاسی و از آغاز تا انجام قیام، حضوری پویا دارد. شخصیت‌ها در این منظومه متعدد و رمز‌گونه‌اند؛ گفت‌و‌گو‌ها (دیالوگ‌ها)جنبۀ فلسفی دارند و کاوه نیز در هیئتی جدید با کار‌ویژه و خویشکاری متناسب با فضای سیاسی ـ اجتماعی توصیف­شده در این منظومه، به شخصیتی سیاسی تغییر چهره داده است؛ به گونه­ای که می­توان گفت منظومۀ «بیکس» منظومه‌ای رمزی، فلسفی و سیاسی است.
کلیدواژه‌ها

ابن­بلخی (1385)، فارس ­نامه. تصحیح گای لیسترانج و ر. نیکلسون. چ 1. تهران: اساطیر.
اسلامی ندوشن، محمدعلی (1374). زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه. چ 6. تهران: آثار.
الیاده، میرچا (1365). اسطورۀ بازگشت جاودانه (مقدمه بر فلسفه ­ای از تاریخ). ترجمۀ بهمن سرکاراتی. چ 1. تبریز: نیما.
بیکه­س، شیرکو (2006). دیوانی شیرکو بیکه­س، به­رگی سیهه­م، چاپی یه­که­م. کوردستان/ سلیمانی [سلیمانیه]:  سه­ر­ده­م (نسخۀ pdf).
جوانشیر، ف.م. (1380)، حماسۀ داد (محتوای سیاسی شاهنامه). چ 1. تهران: جامی.
حسینی قزوینی، شرف­الدین فضل­الله (1383). المعجم فی آثار ملوک العجم. به­ کوشش احمد فتوحی نسب. چ اول. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
خوشحال دستجردی، طاهره و محمد چهار‌محالی (1389). «بازتاب اسطورۀ کاوه در داستان کوتاه رجل سیاسی جمال­زاده». جستارهای ادبی. ش 170. صص 119ـ146.
-دوستخواه، جلیل (1370). «کاوۀ آهنگر به روایت نقالان». ایران­نامه. ش 37. صص 122-144.
رستگار فسایی، منصور (1379). اژدها در اساطیر ایران. چ دوم. تهران: توس.
شجاعی­زند، علی­رضا (1382). برهۀ انقلابی در ایران. چ اول. تهران: عروج.
طاهر، ئامر (2006). نیما یوشیج و عه­بدوللا گۆڕان(نوێکردنه­و ه و دابڕان).چاپی یه­که­م. کوردستان/ هه­ولێر: سپیرێز.
طبری، محمدبن جریر (1375). تاریخ طبری. ترجمۀ ابوالقاسم پاینده. چ پنجم. تهران: اساطیر.
فردوسی، ابوالقاسم (1390). شاهنامه. به کوشش سعید حمیدیان. چ هجدهم. تهران: قطره.
قدیانی، عباس (1392)، تاریخ کامل ایران­زمین (از پادشاهان افسانه­ای تا پایان دوره­ی پهلوی). ج 1. چ سوم. تهران: آرون.
گردیزی، ابوسعید عبدالحی­بن­ضحاک­بن­محمود (1384). زین­الاخبار. تصحیح رحیم ملک­زاده. چ اول. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
محمدپور، محمدامین و عبدالله حسن­زاده میرعلی (1393). «افسانۀ کاوه نماد پیروزی در تاریخ ملی ایران». جامعه­شناسی تاریخی. دوره 6. ش 1. صص 73ـ92.
معصومی، هادی (1388). بررسی قابلیت­های نمایشی اسطورۀ فریدون و کاوۀ آهنگر و قیامشان علیه ضحاک ستمگر جهت تبدیل به فیلمنامۀ فیلم تلویزیونی. پایان­نامۀ کارشناسی ارشد. دانشکده صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران.
مقدسی، مطهر­بن­طاهر (1381). آفرینش و تاریخ. ج 4-6. با مقدمه، ترجمه و تعلیقات محمد‌رضا شفیعی کدکنی. چ دوم. تهران: آگاه.
ملک­زاده، مهدی (1383). تاریخ انقلاب مشروطیت ایران. ج 1. تهران: سخن
موسوی، سیدکاظم و اشرف خسروی (1388). «کاوه آهنگری فرودست یا خدایی فرودآمده». شعر پژوهی (بوستان ادب دانشگاه شیراز). دورۀ 1. ش­­ 1. صص 147ـ160.
مهین­فر، سیاره (1383)، اسطورۀ حماسۀ ضحاک و فریدون. چ 1. تهران: قصه.
میرخواند (1380).تاریخ روضة­الصّفا. ج 1. تصحیح و تحشیۀ جمشید کیانفر. چ 1. تهران: اساطیر.