Analysis of Iranian Fairy Tales According to Bruno Bettelheimâs Approach
Authors
Abstract
Bruno Bettelheim (1903/1990), Austrian psychoanalyst and psychologist, explored fairy tales in his famous work, The Uses of Enchantment. Considering Freud’s approach, in this work he analyzed fairy tales and emphasized on the important role of tales in child’s mental developments. Bettelheim’s approach in analyzing fairy tales was based on optimism, pleasure versus reality, vicarious satisfaction versus conscious recognition, externalization, transformations, unifying dual nature, bringing order into chaos, achieving integration, and achieving autonomy. There are a few works on Iranian fairy tales according to comparative-historic, anthropological, and mythic approaches while Freud or Bettelheim’s psychoanalytic approaches has almost no evident part among them. Knowing that there is a wide similarity in fairy tales’ structures, contents, elements, and characters in all over the world, give us the authority to analyze Iranian fairy tales, taking Bettelheim’s point of view and using his doctrines of psychoanalytic analysis. The major task of this research is psychoanalytic analysis of some Iranian fairy tales according to Bruno Bettelheim’s analytical approach in which analysis of characters, symbols and functions displays paradigms of Bettelheim’s approach. Psychoanalytic approach to the study of Iranian fairy tales help us to investigate each single step of child’s development, and provides several fields to study the comparative literature.
Keywords
- انجوی شیرازی، ابوالقاسم (۱۳۵۳). قصه‌های ایرانی. ج۲. تهران: امیرکبیر.
- ________________ (۱۳۵۵). سنگ صبور: قصه‌های ایرانی. ج۳. تهران: امیرکبیر.
- ________________ (۱۳۸۴). گل به صنوبر چه کرد. تهران: امیرکبیر.
- بتلهایم، برونو (۱۳۸۶). افسون افسانه‌ها. ترجمۀ اختر شریعت‌زاده. تهران: هرمس.
- جامع‌الحکایات (۱۳۹۰). به کوشش محمد جعفری (قنواتی) و پگاه خدیش. تهران: مازیار.
- جعفری (قنواتی)، محمد (۱۳۹۱). «افسانه». دانشنامۀ فرهنگ مردم ایران. تهران: مرکز دائرۀالمعارف بزرگ اسلامی.
- خدیش، پگاه (۱۳۹۱). ریخت‌شناسی افسانه‌های جادویی ایرانی. تهران: علمی و فرهنگی.
- رحمانی، روشن (۱۳۸۰). تاریخ گردآوری، نشر و پژوهش افسانه‌های مردم فارسی‌زبان. تهران: نوید شیراز.
- سرلو، خوان ادواردو (۱۳۹۲). فرهنگ نماد‌ها. ترجمۀ مهرانگیز اوحدی. تهران: دستان.
- شوالیه، ژان و آلن گربران (۱۳۸۵). فرهنگ نماد‌ها. ترجمۀ سودابه فضایلی. ج۴. تهران: جیحون.
- _______________ (۱۳۸۸). فرهنگ نماد‌ها. ترجمۀ سودابه فضایلی. ج۲. تهران: جیحون.
- ف‍روی‍د، آنا (۱۳۸۲). م‍ن و س‍ازوک‍اره‍ای دف‍اعی. ترجمۀ محمد ع‍لی‌خ‍واه. تهران: نشر مرکز.
- ف‍روی‍د، زیگمون‍د (۱۳۸۹). ت‍ف‍سی‍ر خ‍واب. ترجمۀ شی‍وا روی‍گریان. تهران: نشر مرکز.
- _________ (۱۳۹۲). «ورای اصل لذت». روان‌کاوی ۱. تهران: سازمان چاپ و انتشارات.
- کوپر، جین (۱۳۸۶). فرهنگ مصور نمادهای سنتی. ترجمۀ ملیحه کرباسیان. تهران: نشر نو.
- هال، جیمز (۱۳۸۹). فرهنگ نگاره‌ای نماد‌ها در هنر شرق و غرب. ترجمۀ رقیه بهزادی. تهران: فرهنگ معاصر.
- Aarne, Antti (1964). The Types of the Folktale (A Classification and Bibliography). tr. Stith Thompson. Helsinki.
- Bettelheim, Bruno (2010). The Uses of Enchantment: The Meaning and Importance of Fairy Tales. New York: Vintage Books.
- Gray, Martin (1985). A Dictionary of Literary Terms. Hong Kong: Longman, York Press.
- Haase, Donald (2008). »Fairy Tale«. The Greenwood Encyclopedia of Folktales and Fairy Tales. ed. Donald Haase. London: Greenwood Press.
- Hartland, Edwin Sidney (1891). The Science of Fairy Tales. London: Walter Scott.
