Criticism of a theory in History of Abu TÄher Tarsusiâs Life
Authors
Abstract
Abu Tāher Tarsusi is one of the literate and eloquent narrators in Persian literature that has been known by two published narratives called, Darabnameh and Abu Moslemnameh. A theory has been given already about his historical identity and assignment to the court of Sultan Mahmud of Ghazni. For the first time, this research has attempted to propose other possibilities during the first theory by newfound documents that obtained from the other Tarsusi’s narrative, called Qeran Habashi. This paper analyzed in three parts of great Shahnameh, Gitinama Minar and twofold sources along stating some reasons and the results of this research indicate the Abu Tāher presence between the ends of the Ghaznavid dynasty to the middle of the Ghurid reign. Based on this article evidences, Qeran Habashi was the last Tarsusi’s work and its hero is another desired and idealized figure of sahib Qeran Sultan deeds, Ghiyāth al-Dīn Mohammad Ghurid, that her mother called him, Habashi.
Keywords
- ابومخنف، لوط‌بن‌یحیی (13ق). بطال‌نامه. تصحیح میلاد جعفرپور. تهران: علمی و فرهنگی (در دست انتشار).
- اته، کارل هرمان (1356). تاریخ ادبیات فارسی. ترجمۀ صادق رضازاده شفق. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
- بیهقی، محمد‌بن‌حسین (1392). تاریخ بیهقی. به‌کوشش خلیل خطیب‌رهبر. چ16. تهران: مهتاب.
- جعفرپور، میلاد (1393). «متن‌شناسی نسخۀ خطی حماسۀ قران حبشی به روایت ابوطاهر طرسوسی». فصلنامۀ متن‌شناسی ادب فارسی دانشگاه اصفهان. ش 4 (پیاپی 24).
صص 39-68.
صص 39-68.
- حیدری، محمدمهدی (1387). «جستاری در باب مناره». نشریۀ هنرهای زیبا، معماری و شهرسازی دانشگاه تهران. ش 34. صص 49-58.
- رنجبر، محمدعلی و آمنه ابراهیمی (1392). «شکل‌گیری چهرۀ اسکندر در حافظۀ تاریخی ایرانیان (مروری بر داراب‌نامۀ طرسوسی)». دوفصلنامۀ پژوهش‌های علوم تاریخی دانشگاه تهران. س 5. ش 2. صص 79-91.
- روشن‌ضمیر، مهدی (1357). تاریخ سیاسی و نظامی دودمان غوری. تهران: دانشگاه ملی ایران.
- صفا، ذبیح‌الله (1369). تاریخ ادبیات ایران. ج 1. چ 10. تهران: فردوس.
- طرسوسی، ابوطاهر (قرن 6). قران حبشی. تصحیح میلاد جعفرپور. تهران: علمی و فرهنگی (در دست انتشار).
- _____ (1389). داراب‌نامه. تصحیح ذبیح‌الله صفا. 2 ج. تهران: علمی و فرهنگی.
- طرطوسی، ابوطاهر (1380). ابومسلم‌نامه. تصحیح حسین اسماعیلی. 4 ج. چ 1. تهران: معین/ قطره/ انجمن ایران‌شناسی فرانسه.
- طومار نقالی شاهنامه (1391). ویرایش سجاد آیدنلو. چ 1. تهران: به‌نگار.
- عنصرالمعالی، کیکاووس‌بن‌اسکندر (1373). قابوسنامه. تصحیح غلامحسین یوسفی. تهران: علمی و فرهنگی.
- فردوسی، ابوالقاسم (1388). شاهنامه. به‌کوشش سعید حمیدیان. ج 7. چ 10. تهران: قطره.
- فروغی ابری، اصغر (1390). تاریخ غوریان. چ 6. تهران: سمت.
- لسان، حسین (1357). «شاهنامه‌خوانی». مجموعه‌سخنرانی‌های ششمین کنگرۀ تحقیقات ایرانی. ج3. تبریز: دانشگاه آذرابادگان.
- معیرالممالک، دوستعلی‌خان (1361). یادداشت‌هایی از زندگانی خصوصی ناصرالدین شاه. تهران: تاریخ ایران.
- منهاج سراج جوزجانی، عثمان (1342). طبقات ناصری. تصحیح عبدالحی حبیبی قندهاری. ج 1. چ 2. کابل: پوهنی.
- مول، ژول (1354). دیباچۀ شاهنامۀ فردوسی. ترجمۀ جهانگیر افکاری. چ 2. تهران: شرکت سهامی انتشار و فرانکلین.
- Massé, H. (1967). »Abu Tahir i Tarsusi«. The Encyclopaedia of Islam. eds. H. A. R. Gibb & et al. Vol. I. Reprinted Of 1st Edition (1960). Netherlands: Brill & Leiden.
