ویژگی‌های گونۀ زبانی خرده‌فرهنگ جبهه

نویسنده
سازمان اسناد و کتابخانه ملی
چکیده
زبان فارسی مانند دیگر زبان‎ها، در همۀ حوزه‏های جغرافیایی، دوره‏های تاریخی و بافت‏های اجتماعی یکسان به‌کار نمی‏رود. خرده‏فرهنگ‏ها را می‌توان از عوامل مهم بروز تنوع‏ اجتماعی دانست که در گسترۀ رواج زبان فارسی شکل گرفته‏ و به صورت پایدار و ناپایدار در به‌وجود آوردن «گونه‌های زبانی» مؤثر واقع شده‌اند. جبهه‎های دفاع مقدس در ایران، به‌منزلۀ جامعه‏ای کوچک، خرده‏فرهنگ‌هایی با ابعاد رفتاری، نوشتاری و گفتاری خاص داشتند که بخشی از آن در مجموعۀ فرهنگ‌نامۀ جبهۀ انقلاب اسلامی ایران در جنگ تحمیلی گردآوری شده است. در این مقاله که به روش توصیفی-تحلیلی است، سعی شده است با تأکید بر لزوم شناخت گونه‏های مختلف زبان فارسی در دورۀ معاصر و ضرورت توجه به مقولات فرهنگی عرصۀ جنگ تحمیلی/دفاع مقدس، به گوشه‏ای از فرهنگ گفتاری جبهه از جنبۀ زبان‏شناختی توجه شود.مهم‏ترین و فراگیرترین نمود فرهنگ گفتاری جبهه را می‏توان در سطح واژگانی کلام دانست. بخشی از اصطلاحات، تعابیر و اعلام این فرهنگ در جلد اول فرهنگ‌نامۀ جبهه گردآوری شده که در این نوشتار پس از بیان مختصری دربارۀ گونه‎های زبان فارسی و گونۀ رایج در فرهنگ جبهه، به برخی شواهد آن اشاره شده است. طنز و مطایبه، بن‌مایۀ غالب وضع اصطلاحات در گونۀ زبانی جبهه است. این گونه پس از پایان جنگ و رنگ‌باختن تدریجی فرهنگ جبهه، تا حد زیادی کاربرد و رواج خود را از دست داده است
کلیدواژه‌ها

- بخشی از تفسیری کهن به پارسی از مؤلفی ناشناخته (۱۳۷۵). تحقیق و تصحیح مرتضی آیت‏الله شیرازی. با مقدمه و فهرست برابرهای قرآنی فارسی علی رواقی. تهران: میراث مکتوب/ نشر قبله.
- بخشی، ذبیح‌الله (۱۳۹۰). حاجی بخشی: خاطرات شفاهی ذبیح‌الله بخشی‌. مصاحبه و تدوین محسن مطلق. تهران: عماد فردا.
- دبیرمقدم، محمد (1387). «زبان، گونه، گویش و لهجه: کاربردهای بومی و جهانی». ادب‏پژوهی. ش 5. صص 91-128.
- رضایی باغ‌بیدی، حسن (1387). «ویژگی‌های زبان‌شناختی دیاتسارون فارسی؛ متنی از سدۀ هفتم هجری». آینۀ میراث. ش ۴۲. صص 7-23.
- ---------------- (1388). تاریخ زبان‌های ایرانی. چ 2. تهران: مرکز دائرۀ‌المعارف بزرگ اسلامی.
- رواقی، علی (۱۳۶۲). آشنایی با قرآن مترجم قدس: کهن­ترین برگردان قرآن به فارسی. تهران: مؤسسۀ فرهنگی شهید رواقی.
- --------- (۱۳۸۳). زبان فارسی فرارودی (تاجیکی): سنجش میان واژگان امروزین فرارودی با نوشته‏های قدیم فارسی و گویش­های ایرانی. با همکاری شکیبا صیاد. تهران: شهرکتاب/ هرمس.
- --------- (1387). «گونه­شناسی زبان فارسی». نخستین مجموعۀ سخنرانی مشترک فرهنگستان زبان و ادب فارسی و بنیاد ایران‌شناسی. زیر نظر حسن حبیبی. به کوشش حسن قریبی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- ------- (1382). «گویش ها و متون فارسی». نامۀ انجمن.. ش 2 (2/3). صص 30-55.
- روح‌الامینی، محمود (۱۳۶۵). زمینۀ فرهنگ‌شناسی تألیفی در انسان‌شناسی فرهنگی و مردم‌شناسی. تهران: عطار.
- ------------ (1381). «سخنی شتاب­زده دربارۀ مجموعۀ فرهنگ جبهه». ف‍ره‍ن‍گ‌نامۀ ج‍ب‍ه‍ه‌ ان‍ق‍لاب‌ اس‍لامی‌ ای‍ران‌ در ج‍ن‍گ‌ ت‍ح‍میل‍ی‌. به‌کوشش سید مهدی فهیمی. ج 8.. تهران: پایداری.
- سارلی، ناصرقلی (۱۳۸۸). زبان فارسی معیار. چ 1. تهران: هرمس.
- سازگارا، پروین (1377). نگاهی به جامعه‌شناسی با تأکید بر فرهنگ. چ 1. تهران: کویر.
- شمشیرگرها، محبوبه (1392). بررسی ویژگی‎های زبانی طبقات‏الصوفیۀ خواجه عبدالله‏ انصاری با نگاهی به برخی دیگر از متون نوشته‌شده در حوزۀ هرات، از قرن چهارم تا نهم هجری. پایان‌نامۀ دانشگاه تربیت مدرس. تهران: دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی.
- صادقی، علی­اشرف (1371). تکوین زبان فارسی. تهران: دانشگاه آزاد ایران.
- ------------ (۱۳۷۹). مسائل تاریخی زبان فارسی (مجموعه مقالات). تهران: سخن.
- ----------- (1387). «فارسی­شناسی در گفت‌وگو با علی­اشرف صادقی». گفت‌وگو از حسین صافی. بخارا. ش 63. صص 62-96.
- ----------- وایرج افشار (1388). مقدمه‌ بر الابنیه عن حقایق الادویه. ابومنصور موفق هروی. تهران: میراث مکتوب.
- فانی، کامران (1381). « سیری در سلوک فرهنگ جبهه». ف‍ره‍ن‍گ‌نامۀ ج‍ب‍هۀ ان‍ق‍لاب‌ اس‍لامی‌ ای‍ران‌ در ج‍ن‍گ‌ تح‍میل‍ی‌. به‌کوشش سیدمهدی فهیمی. ج 8.. تهران: پایداری.
- فتحی، آذر (۱۳۸۰). راهنمای گردآوری گویش‌ها. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- فهیمی، سیدمهدی (۱۳۸۱). ف‍ره‍ن‍گ‌نامۀ ج‍ب‍ه‍ه‌ ان‍ق‍لاب‌ اس‍لامی‌ ای‍ران‌ در ج‍ن‍گ‌ ت‍ح‍میل‍ی‌. 8ج. ت‍ه‍ران‌: پ‍ای‍داری‌.
- قرآن قدس: کهن­ترین برگردان قرآن به فارسی(۱۳۶۴). به‌کوشش علی رواقی. تهران: مؤسسۀ فرهنگی شهید رواقی.
- کمایی‌فرد، سعیده (1388). «کاربرد گونه‌شناسی در تعیین اصالت نسخ خطی». زبان و ادب. ش 13 (40). صص 110-115.
- کلباسی، ایران (1388). فرهنگ توصیفی گونه­های زبانی ایران. چ 1. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- لازار، ژیلبر (۱۳۸۴). شکل­گیری زبان فارسی. ترجمۀ مهستی بحرینی. تهران: شهرکتاب/ هرمس.
- مایل­هروی، نجیب (1374). «پسوندی نام­آواساز در گونه­های فارسی خراسانی». نامۀ فرهنگستان. ش 18 (1/2). صص 68-73.
- ------------- (1379). «چگونگی ضبط عددهای ترتیب دوم و سوم در تاریخ زبان فارسی». آینۀ میراث. ش 9. صص 18-22.
- مدرسی، یحیی (۱۳۹۰). درآمدی بر جامعه‌شناسی زبان. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
- مطلق، محسن (۱۳۹۰). زنده باد کمیل. چ 12. تهران: سورۀ مهر.
- مقدسی، محمدبن‏احمد (۱۳۶۱). احسن‏التقاسیم. ترجمۀ علینقی منزوی. چ 1. تهران: کاویان.
- Lazard, G. (1963). La Langue Des Plus Anciens Monuments De La Prose Persane. Paris: Librarie C. Klinckcieck.