جایگاه زن و خانواده در ضرب‌المثل‌های بختیاری

نویسندگان
1 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهرکرد
2 استادیار دانشگاه پیام نور شهرکرد
چکیده
بررسی ضرب­المثل­ها در شناخت جنبه­های مختلف فرهنگ مردم نقش مؤثری دارد؛ زیرا در آن‌ها، فرهنگ هر قوم و ملتی به‌تصویر کشیده می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی خانواده و جایگاه زن در ضرب­المثل­های بختیاری با رویکرد نقد فمینیستی است. در ضرب­المثل­های بختیاری زن گاه جایگاه فرادست، گاه فرودست و گاه برابر با مردان دارد. وقتی سخن از مسائل درون خانه و حیطۀ خصوصی به‌میان می‌‌آید، زن موجودی قدسی و فراتر از مرد است و در ضرب­المثل­هایی که از حیطۀ عمومی و جایگاه اجتماعی افراد بحث می­شود، زن جایگاه فرودستی نسبت به مردان دارد. در ضرب­المثل­هایی که از مسائل عام زندگی سخن گفته می­شود، جایگاه زنان با مردان برابر است. همچنین در بسیاری از این ضرب­المثل­ها، نگاه مردسالارانه حاکم است و اندیشه­های مطلوب جامعۀ مردسالار برای زنان نهادینه می‌شود. ازدواج، مذموم‌شمردن چندهمسری، شناخت همسر پیش از ازدواج، نحوۀ شناخت همسر و وظایف زوجین، ازجمله مسائل مربوط به خانواده هستند که در مَثل­های بختیاری انعکاس یافته‌اند.
کلیدواژه‌ها

- آبوت، پا ملا و کلر والاس (1387). جامعه‌شناسی زنان. ترجمۀ منیژه نجم عراقی. چ 5. تهران: نشر نی.
- استریناتی، دومینیک (1392). مقدمه­ای بر نظریه­های فرهنگ عامه. ترجمۀ ثریا پاک‌نظر. چ1. تهران: فروردین.
- اعزازی، شهلا (1385). فمینیسم و دیدگاه­ها (مجموعه مقالات). تهران: روشنگران و مطالعات زنان.
- باقری، خسرو (1382). مبانی فلسفی فمینیسم. چ 1. تهران: دفتر برنامه‌ریزی اجتماعی و مطالعات فرهنگی.
- تمیم‌داری، احمد (1393). فرهنگ عامه. چ 3. تهران: مهکامه.
- ذوالفقاری، حسن (1387). «تفاوت کنایه با ضرب­المثل». دوفصلنامۀ پژوهش زبان و ادبیات فارسی. ش 10. صص 109-113.
- ــــــــــــــــــ (1386). «هویت ایرانی و دینی در ضرب‌المثل­های فارسی». فصلنامۀ مطالعات ملی. س 8.. ش 30. صص 27-52.
- رضایی، حمید و ابراهیم ظاهری عبده‌وند (1392). «تصویر زن در قصه­های عامه فرهنگ بختیاری». زن در فرهنگ و هنر. دورۀ 5. ش2. صص 239-260.
- رفیع‌پور، فرامرز (1384). تکنیک­هایخاصتحقیق. تهران: شرکت سهامی.
- روح‌الامینی، محمود (1382). گرد شهر با چراغ در مبانی انسان­شناسی. تهران: عطار.
- زاهدی، کیوان و سمیه ایمانی (1391). «زن در ضرب­المثل­های انگلیسی: رویکرد تحلیلی انتقادی گفتمان». نقد زبان و ادبیات خارجی. ش 7 (پیاپی 65). صص 81-113.
- ساروخانی، باقر (1391). مقدمه­ای بر جامعه­شناسی خانواده. تهران: سروش.
- ــــــــــــــــــ (1386). «فولکلورشناسی از روش تا معنی». فرهنگ مردم ایران. ش 10. صص 9-16.
- سبیلی، کریس (1385). درآمدی بر نظریه­های فمینیستی، چیستی فمینیسم. ترجمۀ محمدرضا زمردی. چ 1. تهران: روشنگران و مطالعات زنان.
- صالح­پور، اردشیر و زینت صالح­پور (1385). فرهنگ زبانزدهای مشترک قوم لر. تهران: نشر مؤلف.
- فربد، محمدصادق (1383). درآمدی بر نظام خویشاوندی. تهران: پشوتن.
- قنبری عدیوی، عباس (1381). امثال و حکم بختیاری. چ 1. شهرکرد: ایل.
- کوئن، بروس (1378). درآمدی به جامعه­شناسی. ترجمۀ محسن ثلاثی. تهران: توتیا.
- محمدپور، احمد و دیگران (1391). «مطالعۀ تفسیری بازنمایی زن در ضرب­المثل­های کردی». زن در فرهنگ و هنر. دورۀ 4. ش 3. صص 65-83.
-محسنی، منوچهر (1379). مقدمات جامعه­شناسی. تهران: دوران.
-معصومی، محسن و ویدا رحیمی‌نژاد (1391). «زن و ضرب­المثل­های جنسیتی». فصلنامۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سنندج. س 4. ش 11. صص 135-158.
-مقال، محمود (1368). روستای ما. ترجمۀ توفیق سبحانی. تهران: سروش.
-مکاریک، ایرناریما (1384). دانشنامۀ نظریۀ ادبی معاصر. ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی. تهران: آگه.