منابع
- اردستانی رستمی، حمیدرضا (1391). «زروان در عرفان: بررسی مقولۀ زمان در ادبیات صوفیانه».
ادب و عرفان.
س چهارم. ش 14. صص 63-84.
- افشانی، سید علیرضا و اصغر احمدی (1388). «میزان نوگرایی و گرایش به خرافات در شهر یزد». پژوهشنامه. ش 41. صص 59-100.
- ایمانپور، منصور (1385). «تحلیل و ارزیابی حسن و قبح افعال اخلاقی در نزد معتزله و اشاعره». فلسفه و کلام. ش 12. صص 23-36.
- بشیریه، حسین (1380). تاریخ اندیشههای سیاسی در قرن بیستم (اندیشههای مارکسیستی). ج 1. چ 3. تهران: نشر نی.
- جاهودا، گوستاو (1371). روانشناسی خرافات. ترجمۀ محمدنقی براهنی. تهران: البرز.
- داویدیان، هاراطون و غلامحسین ساعدی (1344). «تجزیه و تحلیلی از آل و امالصبیان بر مبنای روانشناسی». سخن. ش 1. دورۀ 16. صص 19- 34.
- دهخدا، علیاکبر (1344). لغتنامه. تهران: امیرکبیر.
- ژاکار، آلبر و ژاک لاکاریر (1380). علم و اعتقاد. ترجمۀ عباس باقری. تهران: نشر نی.
- سعدی (1385). کلیات سعدی. تصحیح محمدعلی فروغی. تهران: هرمس.
- شاهنوشی، مجتبی (1388). «خرافات و برخی علل و زمینههای آن». پژوهشنامه. ش 41. صص 101-116.
- شجاعی، جواد (1388). «تقدیرگرایی عامیانه، ریشهها و پیامدها». پژوهشنامه. ش 41. صص 153-180.
- شعیبی، فاطمه (1392). روانشناسی خرافات. تهران: انتشارات الکترونیکی.
- شمس، نفیسهالسادات (1388). «تقدیرگرایی عامیانه».
سایت پژوهه دین (
www.pajohe.ir)
.
- صدر حاج سیدجوادی، احمد و دیگران (1378). دایرةالمعارف تشیع. ج7. تهران: سعید محبی.
- صرفی، محمدرضا (1391). باورهای مردم کرمان. کرمان: دانشگاه شهید باهنر کرمان.
- صفایی، صفیالله و دیگران (1389). «بررسی عوامل جامعهشناختی مرتبط با خرافات». مطالعات امنیت اجتماعی. ش21. صص 155-182.
- عسکری ندوشن، عباس و دیگران (1388). «توصیفی از میزان گرایش به خرافات در شهر اهواز». پژوهشنامه. ش41. صص 117-152.
- فردوسی (1386). شاهنامه. تصحیح جلال خالقی مطلق. ج 5. تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- فروغی، علی و رضا عسکریمقدم (1388). «بررسی میزان گرایش به خرافات در بین شهروندان تهرانی». فصلنامۀ راهبرد. س 18. ش 53. صص 161- 191.
- فریزر، جیمز جرج (1382). شاخۀ زرین: پژوهشی در جادو و دین. ویرایش و مقدمۀ رابرت فریزر. ترجمۀ کاظم فیروزمند. تهران: آگاه.
- فضایی، یوسف (1355). «
مکتب کلامی: مذهب اشاعره».
گوهر. ش 47- 48. صص 995-1000.
- قاضی مرادی، حسن (1384). خودمداری ایرانیان. تهران: اختران.
- کریمیان، معصومه (1387). «بنمایههای تفکر و فلسفۀ زروانی در شاهنامۀ فردوسی».
پژوهشنامۀ فرهنگ و ادب. ش 7. صص 96-115.
- کوزر، لوئیس (1373). زندگی و اندیشۀ بزرگان جامعهشناسی. ترجمۀ محسن ثلاثی. تهران: انتشارات علمی.
- گلوور، دیوید و دیگران (1383). جامعهشناسی معرفت و علم. ترجمۀ شاپور بهیان و دیگران. تهران: سمت.
- محمدی اصل، جمال (1388). نظریههای جامعهشناسی. تهران: جامعهشناسان.
- موسیپور، ابراهیم (1390). «خرافات». دانشنامۀ جهان اسلام. ج.15. تهران: بنیاد دایرةالمعارف اسلامی. صص 338-343.
- مؤیدمحسنی، مهری (1381). فرهنگ عامیانۀ سیرجان. کرمان: مرکز کرمانشناسی.
- نصراللهی، صفورا (1388). «خرافه و خرافهگرایی». پژوهشنامه. ش 41. صص 199- 223.
- نظری، جلیل و ذبیحالله فتحی فتح (1398). «تأثیر زروانیسم بر ناصرخسرو قبادیانی». اندیشههای ادبی. ش2 (4). صص 55-73.
- وارینگ، فیلیپ (1371). فرهنگ خرافات، عجیبترین خرافات مردم جهان. ترجمۀ احمد حجاران. تهران: حجاران.
- هانتینگتون، ساموئل (1370). سامان سیاسی در جوامع دستخوش دگرگونی. ترجمۀ محسن ثلاثی. تهران: نشر علم.
- هدایت، صادق (1312). نیرنگستان. چ 1. تهران: جاویدان.
- Abbott, Kevin R & Sherratt, Thomas N. (2011). »The evolution of superstition through optimal use of incomplete information«. Animal Behaviour 82. pp. 85-92.
- Foster, Kevin R. & Hanna, Kakka (2009). »Theevolutionof superstitious and superstition-like Behavior«. Proc. R. Soc. 276. pp. 31–37.
- peltzer, Karl & Renner, Walter (2003). »Superstition, risk-taking and risk perception of accidents among South African taxi drivers«. Accident Analysis and Prevention 35. pp. 619–623.
- Sica, Claudio etal. (2002). »Culture and psychopathology: superstition and obsessive-compulsive cognitions and symptoms in a non-clinical Italian sample«. Personality and Individual Differences. 32. pp. 1001–1012.