جستجو در:
دوره 11، شماره 53 - ( 1402 )
جلد 11 شماره 53 صفحات 64-37 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bagjani A. The Oldest Fortune in Persian Verse. CFL 2023; 11 (53) :37-64
URL: http://cfl.modares.ac.ir/article-11-68989-fa.html
URL: http://cfl.modares.ac.ir/article-11-68989-fa.html
بگ‌جانی عباس. کهن‌ترین فال‌نامۀ منظوم فارسی. فرهنگ و ادبیات عامه. 1402; 11 (53) :37-64
فرهنگستان زبان و ادب فارسی ، abbas.bagjani@apll.ir
چکیده: (2397 مشاهده)
فال‌نامه‌ها یکی از مظاهر مکتوب فرهنگ عامه‌اند. این آثار نوشته‌ها یا سروده‌هایی‌اند که مضمون و محتوای آن‌ها اشارات و تأویلاتی است که فال‌خواه براساس آن‌ها و طبق دستورالعملی خاص از خوب یا بد بودن کاری که عزم کرده است آن را انجام دهد، آگاه می‌شود. قدیم‌ترین فال‌نامه‌های فارسی که در دست‌اند، نوشته یا سرودۀ قرن هشتم به بعدند. موضوع این مقاله معرفی و تصحیح کهن‌ترین فال‌نامۀ منظوم فارسی است که تا امروز شناخته نشده بود. این فال‌نامۀ 71 بیتی را بدرالدین جاجرمی در قرن هفتم به نظم درآورده و در آن شیوۀ فال گرفتن با انگشتان دست را شرح داده است. دو دستنویس از اثر جاجرمی در کتابخانۀ ملی پاریس و کتابخانۀ ملی ایران نگهداری می‌شود و دستنویس کتابخانۀ ملی پاریس با توجه به امتیازاتی که دارد در این مقاله مبنای تصحیح قرار گرفته است.
واژه‌های کلیدی: بدرالدین جاجرمی، فال‌نامه، فال‌نامۀ انامل، فال‌نامۀ انگشت، فال‌نامه‌های منظوم فارسی، شعر قرن هفتم.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ادبیات عامه
دریافت: 1402/2/19 | پذیرش: 1402/5/14 | انتشار: 1402/8/30
دریافت: 1402/2/19 | پذیرش: 1402/5/14 | انتشار: 1402/8/30
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |