1- دانشگاه کردستان سنندج
2- دانشگاه کردستان سنندج ، banoo.hp2@gmail.com
چکیده: (1497 مشاهده)
لالاییها گونهای از نغمههای مادرانه است که در خواباندن کودکان بهکار میرود، اما گونهای از ادب رسمی هم در دوران مشروطه با تأسی از همین لالاییها برای عموم مردم و با هدف آگاهیبخشی و بیداری آنان از سوی برخی از شاعران آن دوره سروده شده است. پژوهش حاضر به تحلیل و بررسی لالاییهای بیداری میرزا علیاکبر صابر (1241ـ1290ش)، ابوالقاسم لاهوتی (1266ـ1335ش) و سید اشرفالدین گیلانی (1249ـ1313ش) میپردازد. شناساندن اینگونه لالاییها، دلایل سرایش آنها، تحلیل ساختار و محتوای آنها و تفاوتهای اینگونه لالاییها با لالاییهای مرسوم از اهداف این پژوهش است. روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است. دادهها به شیوه کتابخانهای و سندکاوی گردآوری و با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شده است. نتایج نشان میدهد این لالاییها تحت تأثیر شرایط اجتماعی، سیاسی و فکری حاکم بر آن دوران شکل گرفته است. سادگی زبان، استفاده از سنت ادب عامه، طبیعی بودن شگردهای ادبی و دوری از تعقید راز موفقیت اینگونه شعر در پیوند با مخاطبان در تفهیم مسائل سیاسی، بیدارسازی و آگاهیبخشی بوده است. همچنین نتایج بیانگر دو گفتمان متفاوت از سرایندگان این شعرهاست که دلایل آن به تفصیل در متن مقاله ارائه شده است.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ادبیات عامه دریافت: 1401/3/12 | پذیرش: 1401/7/17 | انتشار: 1401/11/22