دانشگاه فرهنگیان ، asgharshahbazi88@gmail.com
چکیده: (1472 مشاهده)
کنایات عامّه یکی از مهمترین عناصر زبان عامّهاند و زبان عامّه در مناطق مختلف ایران از این نظر پربار و قابل بررسی است. در سالهای اخیر و در پرتو پژوهشهایی که در حوزه زبان و ادبیات عامّه صورت گرفته، دریچههایی بر این موضوع گشوده شده، اما همچنان جای نقد و بررسی علمی کنایات زبان عامّه، بهویژه بهدلیل خلط شدن آنها با استعارات و امثال، خالی است. بر همین اساس در این مقاله، کنایات عامّه زبان لری بختیاری در محدوده شهرستان کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری، به روش تحلیل محتوا، رویکرد توصیفی ـ تحلیلی مورد نقد و بررسی قرار گرفته و معیارهایی برای شناخت آنها از استعارههای مرکب، استعارههای تمثیلی و امثال ارائه شده و آنگاه، کنایات عامّه از نظر داشتن یا نداشتن معادل در زبان فارسی، موضوع و محتوا، میزان بسامد، نوع کاربرد، ساختمان مکنیٌبه، رابطه بین مکنیٌعنه و مکنیٌبه، سرعت انتقال از مکنیٌبه به مکنیٌعنه، وضوح و خفا و نوع دستوری مکنیٌعنه بررسی شدهاند و بهطور خلاصه مشخص شده که در زبان عامه بختیاری، کنایات ویژهای وجود دارد؛ کنایات ساختهشده با «آب»، «آتش»، «دست»، «سر» و «رو» بسامد بالایی دارند. در کنایات عامه بختیاری اصل و نسب، شجاعت و دلیری و داشتن هنر ستوده است و بیعرضگی، تنبلی و نامرتب بودن نکوهیده. بیشتر کنایات عامه بختیاری از نوع عبارتهای فعلیاند.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ادبیات عامه دریافت: 1401/5/24 | پذیرش: 1401/10/5 | انتشار: 1401/7/7