استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی،دانشکده علوم انسانی،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد بابل، ایران ، s1351v@gmail.com
چکیده: (2640 مشاهده)
عناصر نباتی موجدِ نمادهایی هستند که تجسمی متعالیتر از دال و حتی برجستهتر از مدلولهای خود را عرضه میدارند و درحقیقت روح انسان را با ماوراء هستی پیوند میدهند. نماد بهنوعی با احساس نیاز در انسان مرتبط است. ادبیات عامه، علمی برای شناخت آداب و رسوم و عقاید مردم است که افسانهها، باورداشتها، داستانها، ترانهها و... را شامل میشود. ترانههای عامه بهدلیل پاسداری از هویت فرهنگی ـ ملی و انتقال احساسات و عقاید گذشتگان ما، بخش مهمی از ادبیات شفاهی محسوب میشود. در اشعار مازندرانی نمادهایی دیده میشوند که در اساطیر ریشه دارند و کهنالگوهایی که نسل به نسل در میان مردم گشته و جایگاه و اعتبار خاصی یافته است. در این پژوهش، بیش از هزار بیت از اشعار مازندرانی بررسی شده است. بر اساس یافتههای کتابخانهای و میدانی تحقیق میتوان گفت که گل بنفشه در میان گلهای دیگر در اشعار مردم مازندران بسامد زیادی دارد، زیرا نمایانگر فصل بهار، سال نو و آغاز کار و تلاش دوباره است که گاه با بنمایههای اجتماعی، تعلیمی و عاشقانه (غم عشق و درد انتظار) همراه است. تا جایی که عاشق به گفتوگو با گل بنفشه میپردازد؛ با عطر خوشش یاد یار میافتد و شکل قلبی و رنگ کبود را نمادی از دل دردمند خود میداند و درهم روییدن و پیچدرپیچ بودنش را نمادی از زلف معشوق میبیند.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ادبیات عامه دریافت: 1399/7/2 | پذیرش: 1399/8/28 | انتشار: 1399/11/10