بومی­ سروده‌­ها بخش مهمی از ادبیات شفاهی ایران هستند که دامنۀ وسیعی از عواطف و هیجان­های اخلاقی را در درون­مایه‌­های خود جای داده‌­اند. غنای عاطفی بومی‌­سروده‌­ها
آن­ها را از نظر اثربخشی بر رشد اخلاقی افراد جامعه در موقعیت ممتازی قرار می­دهد؛ زیرا بر اساس نظریه­های عاطفه­گرای اخلاقی، منشأ اصلی قضاوت و رفتار اخلاقی بیشتر از آنکه خردورزی اخلاقی باشد، نظام هیجانی اخلاق­مدار است. در مقالۀ حاضر کوشش شده است با نگاهی تربیتی به بومی­سروده­های ایرانی، ضمن تبیین نظری جایگاه ذهن هیجانی در رشد اخلاقی فرد و جامعه، محتوای هیجانی بومی­سروده­های نواحی مختلف ایران بر اساس بخشی از مطالعات صورت­گرفته با رویکردی فراتحلیلی بررسی شود. هدف اصلی، بررسی ماهیت و فراوانی مضامین هیجانی در بومی­سروده­ها با استفاده از روش فراتحلیل توصیفی و با تکیه بر تحلیل­های محتوایی صورت­گرفته در 32 مقالۀ پژوهشی چاپ­شده بین
سال­های 1386 تا 1396 در شش نشریۀ پژوهشی بود. بر این اساس، تعداد 57 مضمون هیجانی با بیشترین فراوانی در بومی­سروده­های ایرانی شناسایی شدند که 71 درصد از آن­ها را هیجان­های اخلاقی تشکیل می­دادند. همچنین، بررسی مقایسه­ای فراوانی هر یک از درون­مایه­های هیجانی در بین بومی­سرود­های 7 منطقۀ جغرافیایی کشور، گویای نبود تفاوت­های معنادار در بین این مناطق بود. یافته­های این پژوهش، بومی­سرود­های مناطق مختلف کشور را به­عنوان ابزار فرهنگی و تربیتی مهمی در جهت ترویج اخلاق هیجان­مدار معرفی نموده و بر مطالعات وسیع­تر در زمینۀ محتوای هیجانی عامه­سروده­های مناطق مختلف کشور به­عنوان گامی در جهت پیشبرد ادبیات کاربردی و در راستای پیشگیری و مواجهه با مسائل اجتماعی تأکید کرده است.