دوره 8، شماره 36 - ( 1399 )                   جلد 8 شماره 36 صفحات 311-281 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.23454466.1399.8.36.1.6

XML English Abstract Print

نوستالژی در شعر برزگری؛ یکی از گونه‌های شعر عامۀ بختیاری
روح الله کریمی 1، حمید رضایی2 ، فرهاد درودگریان2
1- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور ، rohalla_karimi@yahoo.com
2- دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور
چکیده:   (3094 مشاهده)
شعر عامۀ بختیاری، از نظر گونه­­شناسی، تنوع و بسامد بالایی دارد. گونه­های مختلفی مانند سُرو، دوالالی، صیادی، شَوخین، بَلال و برزگری از آن جمله است. گونۀ برزگری که با نام­های بَوِرو، باوِرو، بیداد و بَرزِیَری نیز شناخته می­شود، روایتگر دلتنگی­، عشق، اندوه، آرزوها، و دغدغه­های دروگرانی است که فصل بهار، در گرمسیر بختیاری، دور از خانواده و ایل، به درو و برداشت محصولات کشاورزی مشغول بودند. آنان احساسات و عواطف خود را در قالب شعر با آواز بیان می­کردند. یکی از مضامین اصلی این اشعار، حس نوستالژی برزگر دورافتاده از خانواده است. در پژوهش حاضر عوامل و وجوه مختلف نوستالژی در اشعار برزگری بررسی شده است. این نوستالژی به دو گونۀ زنانه و مردانه تقسیم می­شود. از وجوه برجستۀ نوستالژی مردانه در شعر برزگری می­توان به دلتنگی برای زادگاه، یادآوری خاطرات وصال با معشوق، حسرت برای وارگه­ها و چشمه­های سردسیر، دلتنگی برای طبیعت به­ویژه گیاهان سردسیر، غم غربت و تنهایی اشاره کرد. نوستالژی زنانه، حالات روحی زنان چون انتظار و فراق را نشان می­دهد.
واژه‌های کلیدی: فرهنگ بختیاری، شعر عامه، برزگری، نوستالژی، حسرت
متن کامل [PDF 842 kb]   (1023 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: ادبیات عامه لری و بختیاری
دریافت: 1398/9/29 | پذیرش: 1399/7/25 | انتشار: 1399/11/10
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.