دوره 3، شماره 7 - ( 1394 )
جلد 3 شماره 7 صفحات 233-206 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشیار زبان وادبیات فارسی دانشگاه یزد
2- کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی
2- کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی
چکیده: (10275 مشاهده)
ادبیات شفاهی سرزمین کهگیلویه و بویراحمد بسیار غنی است. یکی از ترانه‌های آن شَروه نام دارد که زنان (و اخیراً مردان) با آوازی حزن‌آلود آن را می‌خوانند. حزن موجود در این شعار شیرین و ملایم و مطبوع است و انسان را به تعمق وا‌میدارد. موضوع شروه‌ها بیشتر بیان غربت، غم و اندوه، رشادت و حماسه، یاد جوانی و شکایت از روزگار است که به شکل‌های مختلف نمود پیدا می‌کند؛ گاهی به صورت دو بیت، گاهی چند مصراع و نیم‌مصراع و گاهی هم تمام مضمون شروه با ایجاز در یک بیت خلاصه می‌شود. قهس یا مقوم آوازهای شادی‌بخشی است که با مضامینی مثل اوصاف طبیعت، هجران و احساسات عاشقانه کاربرد دارد و از روی شادی و دلخوشی خوانده می شود. لالاییهای بویراحمدی با آهنگی نرم و بیانی ساده خوانده می‌شوند و محتوا و مضمون آن‌ها با دیگر لالاییهای ایران مشترک است. در این مقاله سعی براین است تا ضمن بررسی شروه در کهگیلویه و بویراحمد و نیز مقایسۀ آن با شروۀ دیگر مناطق، به بررسی محتوای قهس و لالایی در این منطقه پرداخته شود.
دریافت: 1395/3/8 | پذیرش: 1394/12/1 | انتشار: 1395/3/8
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |