دوره 3، شماره 5 - ( 1394 )                   جلد 3 شماره 5 صفحات 185-161 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.23454466.1394.3.5.3.1

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jahanshahi Afshar A. Scorching: From Marking to Giving Treatment. CFL 2015; 3 (5) :161-185
URL: http://cfl.modares.ac.ir/article-11-5516-fa.html
جهانشاهی افشار علی. « داغ» از نشان تا درمان. فرهنگ و ادبیات عامه. 1394; 3 (5) :161-185

URL: http://cfl.modares.ac.ir/article-11-5516-fa.html

« داغ» از نشان تا درمان
علی جهانشاهی افشار
عضو هیئت علمی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
چکیده:   (8755 مشاهده)
بشر از نخستین روزی که پای بر پهنۀ هستی نهاد، برای بقا به شناسایی محیط اطراف و گاه مواجهه و مبارزه با تهدیدهای فراروی خویش پرداخت و ابزارهای مختلف را به منظورهای گوناگون به‌کار گرفت تا به هر طریق ممکن از جان و متعلقات خود محافظت کند. از جملۀ این ابزارها داغ بود که بشر از زمان­های بسیار دور به دو منظور نشانه­گذاری و درمان از آن استفاده می‌کرد؛ هرچند به‌یقین نمی­توان اظهار داشت که کدام کاربرد، مقدم بود. نویسنده در این مقاله، ابتدا به جنبۀ نشان و سپس وجهِ درمانی داغ می­پردازد. نشان داغ بر اندام­ها و اعضای بدن بردگان، دشمنان و حیوانات به منظور ایجاد تمایز و ثبت مالکیت و دربارۀ مجرمان به علامت گنهکاری زده می­شد و در کاربرد درمانی، به گمان برخی به‌عنوان آخرین درمان برای علاج بیماری­های مختلف انسان و دام به‌کار می­رفت. مهم­ترین عرصۀ کاربرد درمانی داغ، نهادن بر زخم برای جلوگیری از خونریزی و عفونت بود. در مقالۀ حاضر، هر دو جنبۀ کاربرد داغ در ادبیات فارسی، تاریخ و فرهنگ عامه طبقه­بندی و بررسی شده است.
واژه‌های کلیدی: داغ، الکیّ، نشان، درمان، فرهنگ عامه، ادبیات فارسی
متن کامل [PDF 204 kb]   (5557 دریافت)    

دریافت: 1394/3/26 | پذیرش: 1394/3/26 | انتشار: 1394/6/1
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.