جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای الگوی فرامتنی پراپ

سمیه السادات طباطبایی، فائقه سادات طباطبایی،
دوره ۸، شماره ۳۵ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده

نگارندگان در نوشتار پیش­رو بر آن­اند تا به تبیین و تحلیل بن­مایه­ای در قصه­های ایرانی بپردازند که ناشناخته مانده است: خنداندن دختری که نمی­خندد. خنداندن دختر در این بن­مایه، که شرط ازدواج با اوست، از یک سو کنشی است جادویی که باروری او را درپی دارد و از دیگر سو کنشی است جنسی؛ بدین­معنا که با آمیزش جنسی گره می­خورد. بر اساس پیوند میان قصۀ پریان و باورهای دینی کهن می­توان ردپای دو گونه از اندیشۀ جادویی ـ دینی را در بن‌مایۀ یادشده یافت: نخست، تفکری که زن را برای بار گرفتن بی­نیاز از مرد می­داند و باروری را مرهون کنشی جادویی، همچون خنده، می­بیند؛ و دوم، اندیشه­ای که نقش مرد را در فرایند بارورسازی زن شناخته و پذیرفته است. افزون بر این، بر پایۀ پیوند میان قصۀ پریان و اسطوره می­توان اسطورۀ مرتبط با این بن­مایه را بازیافت؛ اسطوره­ای که اکنون در میان اساطیر شناخته‌شدۀ ایرانی از آن نشانی نمی­یابیم.

سمیه السادات طباطبایی،
دوره ۱۰، شماره ۴۴ - ( ۳-۱۴۰۱ )
چکیده

«دختر پوستین‌پوش» نام تیپی است که در آن دختری از آزار پدر می‌گریزد. او برای گریز راهِ چاره‌ای می‌جوید و چاره را در پوستینی می‌یابد که از سر تا به پایش را بپوشاند. این تیپ که در فهرست آرنه ـ تامپسون با شمارۀ ۵۱۰B کلاسه شده و «پوست الاغ» نام دارد در طبقه‌بندی قصه‌های ایرانی «خاکسترنشین» و در طبقه‌بندی قصه‌های عربی «پیراهنی مانند آفتاب، پیراهنی مانند ماه و پیراهنی مانند ستارگان» نام دارد. از آنجا که تیپ یادشده چندان میان پژوهشگران ادبیات مردمی ایران‌زمین شناخته‌شده نیست جستار پیش‌رو می‌کوشد آن را شناسانده و افزون‌براین با بهره‌گیری از مجموعه آثاری که در آن قصه‌های مردمیِ ایران و نیز سرزمین‌های مصر، عربستان، مراکش، سودان، فلسطین، عراق و اردن گرد آمده، روایت‌های ایرانی و عربی‌اش را بررسد تا دریابد این روایت‌ها را به چند دسته می‌توان تقسیم کرد. بررسی‌های انجام‌گرفته نشان می‌دهد که برمبنای راه چارۀ دختر برای گریز از خان‌ومان پدری می‌توان روایت‌های این تیپ را به سه دسته تقسیم کرد: ۱. ۵۱۰B. دختر پنهان‌شده در شیء؛ ۲. ۵۱۰B. دختر پوستین‌پوش/آدمک چوبی؛ ۳. ۵۱۰B. دختر و برادرش. علاوه‌براین پژوهش حاضر با تکیه بر الگوی فرامتنی پراپ درپی یافتن باورها و آیین‌های سازندۀ «دختر پوستین‌پوش» است. اسطوره و آیین‌های یافت‌شده در کیش زروان‌‌ و مزداپرستی را می‌توان خاستگاهی برای این تیپ در قصه‌های ایرانی دانست، چراکه از آمیزش اهورامزدا با مادر، خواهر و دختر خود یاد کرده و «خویدوده» را کنشی آیینی و سپند می‌داند.

صفحه ۱ از ۱