فرهنگ و ادبیات عامه، جلد ۵، شماره ۱۵، صفحات ۱۵۵-۱۷۷
عنوان فارسی شیوه ها و اغراض گفت و گو در دوبیتی های عامیانه مازندرانی و خراسانی
چکیده فارسی مقاله چکیده گفت وگو از شگردها و ابزارهای اساسی نویسنده یا سراینده است تا شناختی عمیق تر از آنچه در سر دارد به مخاطب هدیه کند. این شیوۀ ادبی را می‌توان به گونه‌هایی نظیر؛ دیالوگ( گفت وگوی دوطرفه)، مونولوگ یا تک گویی و همولوگ یا گفت و گوی جمعی در ادبیات مشاهده کرد. اگرچه گفت و گو در ادبیات نمایشی؛ نظیر تراژدی و داستان؛ نظیر رمان، بیش از انواع دیگر کاربرد دارد، در ادبیات عامه نیز از زیبایی های خاص خود برخوردار است. این پژوهش بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی شیوه‌های گفت وگو و اهدافی که از آن متصوّر بوده است را در دوبیتی های عامیانۀ مازندران و خراسان، بررسی کند. براساس یافته‌های تحقیق می‌توان گفت که از مونولوگ و دیالوگ بیش از دیگر شیوه‌های گفت وگو در دوبیتی‌های عامیانه استفاده شده است. در دیالوگ، اهدافی نظیر؛ طلب بوسه از معشوق و حضور دیگری برای عشق ورزی به بحث گذاشته شده است. گفت وگوی جمعی، آن گونه که در چارچوب نظری پژوهش آمده، در دوبیتی‌های عامیانه دیده نشده است. پژوهشگران، دوبیتی‌هایی را که خطاب به جمع بوده، با هدف گواه گرفتن عاشق برای اغراض خویش در این بخش بررسی کرده اند. جدل نیز به علت کوتاهی طول کلام در دوبیتی، بسامدی نداشته است. کلیدواژه: گفت وگو، تک گویی، همولوگ، دیالوک، دوبیتی‌های عامیانۀ مازندرانی و خراسانی.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله گفتگو،تک گویی،همولوگ،دوبیتی های عامیانه مازندارانی و خراسانی
عنوان انگلیسی Approaches and purposes of dialogue in Mazandarani and Khorasani folk couplets
چکیده انگلیسی مقاله Approaches and intensions (purposes) of dialogue in Mazandarani and Khorasani folk couplets Abstract Conversation is one of the basic devices and techniques used by the writers and poets to bestow a deeper understanding of their intensions to the reader. This literary device has three manifestations in literature: Dialogue, monologue, and homologue. Although dialogue is mostly used in dramatic literature e.g. tragedy and stories e.g. novel, it has its special aesthetics in folk literature. Through a descriptive analytical method, this study was set out to investigate the approaches types in dialogues and the purposes behind them in the couplets of Mazandaran and Khorasan. Results indicated that dialogues and monologues were mostly used in folk literature. In dialogue, purposes such as asking for a kiss from the beloved and the presence of another lover are discussed. Public dialogues, within the theoretical framework of this study, were not observed in couplets. The researchers have investigated couplets addressing the public based on the purpose of the lover asking for witness to his own purposes and intentions. Key terms: dialogue, monologue, homologue, folk couplets Mazandarani and Khorasani Vida Saravi: Ph.D. candidate in Persian language and literature, Roudehen Islamic Azad University (corresponding author) Mahdi Mahuzi, Associate prof. of Islamic Azad university Branch of Roudehen Mahmud Tavossi, prof.of Islamic Azad university Baranch of Roudehen
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Dialogue,monologue,folk couplets,mazandarani and khorasani
نویسندگان مقاله ویدا ساروی | ویدا ساروی
member of scientific
عضو هیأت علمی

مهدی ماحوزی | مهدی ماحوزی
دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی رودهن (Islamic azad university of roodehen)

محمود طاووسی | محمود طاووسی
استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه آزاد اسلامی رودهن (Islamic azad university of roodehen)

نشانی اینترنتی http://journals.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A-11-15209-1&slc_lang=fa&sid=11
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات