دوره 9، شماره 37 - ( 1400 )
جلد 9 شماره 37 صفحات 194-165 |
برگشت به فهرست نسخه ها
زینب خسروی1 
، بهروز افخمی 2، کریم حاجی زاده1 ، محسن برغمدی3
، بهروز افخمی 2، کریم حاجی زاده1 ، محسن برغمدی3
1- دانشگاه محقق اردبیلی
2- دانشگاه محقق اردبیلی ، bafkhami@uma.ac.ir
3- دانشیار گروه تربیت بدنی دانشگاه محقق اردبیلی
2- دانشگاه محقق اردبیلی ، bafkhami@uma.ac.ir
3- دانشیار گروه تربیت بدنی دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده: (2559 مشاهده)
کشتی از گذشتههای دیرین رواج داشته و با ابعاد چندگانۀ فرهنگ ایرانی در پیوند بوده است. در این رابطه کشتی، آیین حرکتی و جسمانی بوده است و امروزه در سطح ملی، بومی و محلی انجام میشود. مسئلۀ پژوهش این است که چه اسطورههایی در پس این فعالیت حرکتی ـ آیینی مطرح بوده است؟ هدف پژوهش حاضر این است که با روش تحلیلی اساطیری را که سبب معنادهی، تدوام و ارزش این فعالیت حرکتی بهمنزلۀ آیین در فرهنگ عامۀ ایران طی تاریخ شده است، شرح داده شود. در فرهنگ باستانی، فردی که با نیرویهای مخرب طبیعت به نبرد تن به تن میرفت، به کهنالگوی قهرمان تبدیل میشد که معیشت و امنیت را در جامعه ایجاد میکرد و مردم به او احترام میگذاشتند. این چالش با آنتاگونیست به عرصۀ دشمنان ایران نیز وارد شد و کشتیگرفتن نماد عمل پهلوانانی بود که برای حفظ سرزمینشان و ارزشهای آن به نبرد تن به تن میرفتند، اما آنچه در فرهنگ ایرانی مطرح شد این بود که این پهلوانان که با اعمالشان امنیت و نظم جامعه را برپا میکردند، باید در ابتدا درون خود را از آنتاگونیست پاک کنند و به اختیار به نبرد با سایۀ درون بروند. این کار در جامعۀ ایران به یک ارزش و بنیان اخلاقی برای کهنالگوی قهرمان تبدیل شد و در ناخودآگاه جمعی جامعۀ ایرانی باقی ماند و در جشنواره‌های فرهنگ عامه که کشتی بخشی از آن مراسم است، همۀ این ارزشها به شخصیت کشتیگیر فرافکنی میشود و گونهای از هویت و انسجام اجتماعی را شکل میدهد که تماشاگران از خلال آن محبت و خودشکوفایی را دریافت میکنند.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
اسطوره شناسی
دریافت: 1399/6/20 | پذیرش: 1399/11/23 | انتشار: 1399/12/10
دریافت: 1399/6/20 | پذیرش: 1399/11/23 | انتشار: 1399/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |