دوره 7، شماره 27 - ( 1398 )
جلد 7 شماره 27 صفحات 110-97 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه بوعلی سینا همدان ، majid.mansuri@gmail.com
چکیده: (5924 مشاهده)
یکی از ویژگی‌های مهم و متمایزکنندۀ دیوان خاقانی، انعکاس باورهای مختلفِ مردم، از آداب و رسوم اجتماعی و فرهنگی مردمان آن روزگار تا بازی‌های کودکانه و اعتقادهای خرافی رایج در بین مردم جامعۀ زمان خود است. باورهای عامه و گاه خرافی که در روزگاران گذشته برای درمان بیماری‌های مختلف تجویز می‌شده، در بین آثار کهن ادب فارسی، بیش از همه در دیوان خاقانی شروانی بازتاب پیدا کرده است. یکی از این اعتقادهای کهن طبی در مداوای گزیدگی حیوانات و حشرات و درمان برخی بیماری‌های دیگر همانند طاعون و قولنج، استفاده از خروسی بوده است که پیش از ذبح، آن را دوانده و خسته کرده باشند. البته در کتاب‌های طبی عامه و سنتی قدیم، شیوه‌های مختلفی برای استفاده از آن آورده شده است. افزون بر این، در باورهای گذشتگان، دواندن خروس پیر، یا سایر حیوانات قبل از ذبح، سبب لطیف شدن گوشت آن‌ها می‌شده است. در این تحقیق، موارد مذکور بر پایۀ بیت‌هایی از دیوان خاقانی تبیین و بررسی شده است.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ادبیات عامه
دریافت: 1397/12/5 | پذیرش: 1398/4/9 | انتشار: 1398/6/24
دریافت: 1397/12/5 | پذیرش: 1398/4/9 | انتشار: 1398/6/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |