دوره 7، شماره 27 - ( 1398 )                   جلد 7 شماره 27 صفحات 51-27 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- استادیار دانشگاه بین المللی اهل بیت(ع) ، moslemnadali@gmail.com
2- استادیار دانشگاه بین المللی اهل بیت(ع)
چکیده:   (6554 مشاهده)
ترکیب عناصر فرهنگی ایران باستان با عقاید اسلامی، جلوه­های متفاوتی در تاریخ تمدن ایران داشته است. هم­گرایی میان مضامین ایرانی و مفاهیم اسلامی با غلبۀ جهان­بینی اسلامی سبب پدیدآمدن سبکی جدید از تولیدات اسلامی ـ ایرانی شده که هم انتقال­دهندۀ فرهنگ باستانی است و هم اهداف اسلامی را برآورده می­کند. یکی از این تولیدات، ماجرای «شست­بستن دیو» است که در منظومه­های دینی و به­خصوص مجالس تعزیه حضوری برجسته داشته است. در این داستان، به­وضوح التقاط مفهوم شرّ باستانی «دیو» در تقابل با قهرمان اسلامی یعنی امام علی(ع) مشاهده می­شود. تولیدکنندگان و پرورندگان داستان شست­بستن، هم در صدد نمایش فضایل بی­نظیر و برتری امام علی(ع) نسبت به انبیا و صحابه هستند و هم مفهوم مذموم «شر» را در فرهنگ ایرانی و اسلامی در قالب «دیو» ارائه می­دهند. متونی که از این داستان در دست است، مربوط به کمتر از پانصد سال اخیر است و زمان نگارش قدیم­ترین مأخذ شناخته­شدۀ آن، سدۀ نهم هجری است. در این پژوهش، محققان کوشیده­اند تا با مقایسۀ شش روایت از داستان شست بستن دیو (دو منظومه و چهار مجلس تعزیه)، توصیفی از آن را در دو سطح محتوایی و ساختاری بررسی و نیز نقاط اشتراک و افتراق متون مورد نظر را تعیین کنند.
 
متن کامل [PDF 677 kb]   (2047 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: ادبیات نمایشی عامه
دریافت: 1397/10/15 | پذیرش: 1398/3/12 | انتشار: 1398/6/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.