دوره 3، شماره 7 - ( 1394 )
جلد 3 شماره 7 صفحات 124-102 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی (گرایش ادبیات غنایی)، مدرس دانشگاه فرهنگیان
2- استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز
3- دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد یاسوج
2- استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز
3- دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد یاسوج
چکیده: (8709 مشاهده)
ترانه‌هایی که هنگام کار خوانده می‌شوند، بسیار گسترده‌اند. نمونه‌های فراوانی از آن‌ها را می‌توان در میان کشاورزان، دامداران و بافندگان مشاهده کرد. این‌گونه آواها، فضای کار را از یکنواختی و خشکی رها می‌سازند، خستگی و رنج توان‌فرسای کار را تسکین می‌دهند و نیروی تلاش، حرکت، شوق و امید را در درون زنان و مردان خسته از کار تقویت می‌کنند. مردان و زنان شهرستان کهگیلویه برای انجام هر کاری، شعری هم‌نوا با کنندۀ کار و با مضمون و موسیقی و انگیزۀ مناسب داشتند. این ترانه‌ها در انتقال فرهنگ‌ها، باورها، ارزش‌ها و هنجارها، از نسلی به نسل دیگر، نقش مهمی دارند. سرایندگان گمنام این ترانه‌ها را برای بیان شادی‌ها، غم‌ها، دل‌تنگی‌ها و دردهای خود سروده‌اند. در جامعۀ عشایری و روستایی این منطقه، کارهایی ازقبیل برزگری، برنج‌کوبی، شیردوشی و رنگرزی، همراه با اشعاری خوانده می‌شود که متناسب با وضعیت و شرایط آن کار و با هدف تسریع، سرگرمی و رهایی از خستگی است. در این مقاله به بررسی و واکاوی ترانه‌های کشاورزی (برزگری، خرمن‌کوبی و برنج‌کوبی)، دامداری (چوپانی، دوغ‌زنی، شیردوشی و کوچ‌روی)، بافندگی (پره‌گردانی، رنگرزی و تمداربافی) پرداخته می‌شود.
دریافت: 1394/5/27 | پذیرش: 1394/8/16 | انتشار: 1394/12/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |