دوره 2، شماره 3 - ( 1393 )                   جلد 2 شماره 3 صفحات 48-25 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Hosseini-Maasoum S M. Secret Languages in Folkloric Culture; The Dialectal Analysis of a Family Secret Language in Mashhad. CFL 2014; 2 (3) :25-48
URL: http://cfl.modares.ac.ir/article-11-6390-fa.html
حسینی معصوم سید محمد. تحلیل و توصیف گویش‌شناختی یک زبان رمزی خانوادگی خاص در مشهد. فرهنگ و ادبیات عامه. 1393; 2 (3) :25-48

URL: http://cfl.modares.ac.ir/article-11-6390-fa.html


گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی دانشگاه پیام نور
چکیده:   (9673 مشاهده)
در فرهنگ عامیانه گاهی این تمایل وجود دارد که گویشوران در میان خود به‌گونه‌ای سخن بگویند تا بیگانگان به راز و رمزشان پی‌نبرند. از این‌رو، برخی از خرده­فرهنگ­های محلی یا گروه‌های اجتماعی درصدد ساخت زبان رمزی1 (لوترا) برمی‌آیند تا از آن در میان گروه خود استفاده کنند. این زبان رمزی بیشتر بر پایۀ گویش غالب و رایج در هر منطقه ساخته می‌شود، قواعد صرف و نحو آن بر اساس همان گویش یا شبیه آن است و فرمول­های خاص آوایی مهم‌ترین ابزار ایجاد رمز در آن­هاست. در این مقاله ضمن مطالعۀ این پدیده در فرهنگ عامۀ مردم ایران، ویژگی­های یک زبان رمزی خاص- که در میان یک گروه نسبتا گستردۀ خویشاوندی در مشهد رایج است- بررسی می‌شود و البته هنوز نام خاصی برای آن تعیین نشده است؛ اما با عنوان «زبان خانوادۀ برومند» از آن یاد می­شود. این زبان که حدود چهار تا پنج نسل از عمر آن می‌گذرد، زبان رمزی زنده‌ای است که در میان گویشوران خود نسل به نسل انتقال یافته و بیشتر ویژگی‌های زبان‌های رمزی را داراست. برخی از واژگان این زبان عربی است؛ برخی واژگان فارسی هستند که تغییر شکل یا تغییر آوایی یافته‌اند، و نیز برخی از آن‌ها واژگان ساختگی‌اند و ریشۀ مشخصی ندارند. این زبان تنها در میان همین گروه از مردم مشهد دیده شده است و در هیچ کجای ایران و جهان گویشور ندارد.
متن کامل [PDF 752 kb]   (4413 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: زبان و گویش عامه|فرهنگ عامه
دریافت: 1392/11/20 | پذیرش: 1393/1/24 | انتشار: 1393/6/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.