جستجو در:
دوره 5، شماره 12 - ( 1396 )
جلد 5 شماره 12 صفحات 84-65 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Farzi H, Behzadi H. Archetypal criticism of “The story of Amir Arsalan” According to Jung’s Individuation Theory. CFL 2017; 5 (12) :65-84
URL: http://cfl.modares.ac.ir/article-11-11157-fa.html
URL: http://cfl.modares.ac.ir/article-11-11157-fa.html
فرضی حمید رضا، بهزادی حاجیه. تحلیل کهنالگویی داستان امیرارسلان بر اساس نظریۀ تفرد یونگ. فرهنگ و ادبیات عامه. 1396; 5 (12) :65-84
1- دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
2- کارشناس‌ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
2- کارشناس‌ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز
چکیده: (8787 مشاهده)
نقد کهنالگویی یکی از رویکردهای نقد ادبی معاصر است که به کشف ماهیت و ویژگی اسطوره‌ها و کهن‌الگوها و نقش آنها در ادبیات می‌پردازد. در این مقاله کهنالگوی داستان امیرارسلان بر اساس نظریۀ تفرد یونگ تحلیل کهنالگویی شده است؛ به این شرح که امیرارسلان بهعنوان قهرمان جستوجوگر برای رشد و تکامل و دستیابی به کهنالگوی خویشتن، حرکت خود را آغاز می‌کند و با دیدن تصویر فرخ‌لقا (آنیما) بیدار می‌شود و به سطحهای تازه‌ای از آگاهی دست می‌یابد. او با گذر از کهنالگوی نقاب به یاری پیر دانا به حذف سایه و یکیشدن با آنیما (فرخ‌لقا) موفق می‌شود و فرایند تفرد خود را به سرانجام می‌رساند و به کهنالگوی خویشتن دست می‌یابد. ضمن اینکه او کهنالگوی مرگ و تولد دوباره را- که معنای آن استعلای حیات و تحول درونی است- با واردشدن در غار و چاه – که بیانگر بازگشت به مرحلۀ جنینی (مرگ آیینی) است – و بیرون آمدن از آن مکان‌ها – که رمز تولد مجدد است - تجربه می‌کند.
دریافت: 1394/9/1 | پذیرش: 1395/12/10 | انتشار: 1396/1/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |